کانال تلگرامی برای دوستان

ماهیان آکواریومی و زینتی👇👇

https://telegram.me/Atlasfishs

🐟🐠🐚🐙🐌🐬🐳🐋🐠🐚🐙🐟

معرفی ماهی سورم

معرفی ماهی سوروم

معرفی ماهی سورم – severum
سطح مراقبت: متوسط
شرایط آب: دما۲۵ سانتیگراد ،پ هاش۷٫۳،سختی ۱۲
حداکثر اندازه در آکواریوم:۲۰ سانتیمتر
رنگ: مشکی،سبز،سفید،خاکستری و صورتی
مزاج: تا حدی مهاجم
عادت غذایی: همه چیز خوار
خاستگاه: رودخانه آمازون
منطقه شنا : میانه آکواریوم

 

این ماهی، بزرگ ،مهربان،مرموز و معتاد کننده و در واقع دارای شخصیت یکتایی است.اگرچه در عین حال می تواند مهاجم باشد و سایر ماهی های کوچکتر را بخورد.در عین حال می تواند تمام گیاهان را خراب کند.هنگامی که ماهی جدیدی به آکواریوم اضافه می کنید ،به آنها حمله می کنند و معمولاً به کوچکترین آنها هم حمله می کند که در بعضی مواقع با مرگ ماهی جدید همراه است.آنها با این کار می خواهند به میهمان جدید بفهمانند که رئیس چه کسی است.

 

 

با اینکه آنها در طبیعت در آبهای نرم و اسیدی آمریکای جنوبی زندگی می کنند،اما این موضوع برای آنها حیاتی نیست و می توانند به راحتی در آبهای سخت هم زندگی کنند.
سورم نیز تا اندازه ای مثل دیسکس خجالتی است و معمولا گوشه ای از آکواریوم را انتخاب کرده و اکثر ساعات روز را در این مکان می گذراند.عاملی که باعث می شود تا این ماهی نزد ماهی های دیگر خطرناک جلوه کند دندان های جلویی این ماهی است که هیچ ماهی ای دلش نمی خواهد تا بوسیله ی آنها زخمی شود.شکل ظاهری این ماهی دیسک مانند است که شباهتی نیز به دیسکس دارد.

سورم ها در سه رنگ طلایی،سبز و فیروزه ای عرضه می شوند. باله های شکمی به رنگ مسی است۹-۸ خط عمودی تیره رنگ نیز در طول بدنش به چشم می خورد. این خطوط بیشتر در دوران جوانی به ظاهر می شوند و با بزرگ شدن و بالغ شدن سورم ها تنها نیمی از آنها که به باله ی دمی ماهی نزدیک تر هستند باقی می مانند. با این حال این ماهی قادر است تا این خطوط و رنگ های بدنش را روشن و خاموش کند. چشمان این ماهی رنگ شاخصی از قرمز و نارنجی دارند.

 

 

باله ی پشتی و مخرجی ماهی نر در مقایسه با ماده نوک تیز تر بوده و اندازه اش نیز درازتر از باله ماده است که این باله ها در ماهی نر تا نزدیکی باله ی دمی کشیده می شود.رنگ نر و ماده در حالت کلی یکی است ولی ماده ها کمی رنگ پریده تر بوده و خطوط آبی رنگ کرمی شکل در سر ماده ها بسیار کم است(ندارند).

نر بالغ باله های درازتر و نوک تیز تری دارد. ماهی ماده(بالغ) نقطه ی تیره رنگی بر روی باله ی پشتی درست در بالای دومین راه خود (بین دومین و آخرین راه) دارد.

در طول دوران تکثیر بسیار پرخاشگر می شوند و به تعقیب دیگر ماهی ها می پردازند.برای تکثیر تنها روش این است که اجازه دهید ماهی جفت خودش را خودش انتخاب کند ولی به خاطر داشته باشید که سورم ها بسیار مشکل پسند هستند و ممکن است این امر زمان زیادی از شما بگیرد.

از اولین نشانه های انتخاب جفت قفل کردن لبها و نیز مجادله ی بین جفت غالب با دیگر هم تانکی ها و سورم ها است.البته بسیار به ندرت اقدام به جفت گیری می کنند.تکثیر آنها باید در تانکی مجزا انجام شود.

 

 
کف پوش تانک باید از سنگ های تیره رنگ تشکیل شود.این ماهی از داشتن مکان هایی برای مخفی شدن بسیار خوشش می آید که برای این منظور می توان از گلدان های سفالی استفاده کرد که علاوه بر ایجاد مکانی برای مخفی شدن سورم ها بستر مناسبی نیز برای تخم ریزی آنها فراهم می کند. همپنین بسیار به شرایط آب آنها دقت کنید زیرا بسیاری از بیماری های آنها به خاطر شرایط نا مطلوب آب است.

بعد از تخم ریزی بطور کامل از تخم ها نگهداری می کنند.ماهی ماده بالای سر تخم هایی که ممکن است به ۱۰۰۰ عدد برسد ایستاده و از آنها مراقبت می کند.بچها نیز در دهان والدین مراقبت می شوند و برای شکار کردن بیرون می آیند.غذای مناسب برای بچه ها، آرتمیای تازه از تخم در آمده و یا پولکی می تواند باشد.

کتاب پرورش ماهیان زنده زا

 

 

مطالب نوشته شده عبارتند از:

 

پرورش و نگهداری ماهیان زنده زا

تشخیص جنسیت بین ماهی نر و ماده

شرایط زیست

آماده سازی آکواریوم به منظور تکثیر

تکثیر و پرورش

مراحل عملیات تکثیر

پرورش بچه ماهی ها

تغذیه

کتاب بصورت PDF میباشد

دریافت

حجم: 1.91 مگابایت

 

 

 

 

 

آنچه درباره ماهی پلاتی باید بدانید

ماهی پلاتی xiphophorus maculates

وطن ماهی پلاتی مکزیک و گواتمالاست . اندازه اش به 6 سانتیمتر در ماهی ماده و حدود 4 سانتیمتر در نرها میرسد .
ماهی پلاتی وحشی به رنگ قهوه ای – سبز زیتونی با رگه های آبی بوده و دو لکه سیاهرنگ در طرفین کمر و نزدیک دم و دو لکه سیاه نیز در طرفین شانه دارد و یا به رنگ خاکستری متمایل به قهوه ای یا زیتونی با نوعی درخشندگی آبی یا سبز دیده میشود .بر روی بدنش نقاط سیاهرنگ زیادی وجود داشته و باله سینه ای قرمز آجری است .
یکی از معروترین و مقبول ترین ماهیهای آکواریومی است چرا که علاوه بر داشتن زیبایی و مناسب بودن شرایط نگهداری ، از طریق اصلاح و گزینش ژنتیکی توانسته اند که نژادهای زیبایی از آن را تولید و عرضه کنند.

از نژادهای بدست آمده از فرم طبیعی این ماهی میتوان به موارد زیر اشاره کرد :

ماهی پلاتی ماه moon platy


ماهی پلاتی ستاره دنباله دار comet platy


ماهی پلاتی باله بلند غروب آفتاب sunset hi- fin platy


ماهی پلاتی آبی Blue Platy


ماهی پلاتی قرمز Red Platy


ماهی پلاتی سیاه Black Platy


ماهی پلاتی از نظر خصوصیات ژنتیکی و وراثتی ناپایدار است به این معنی که نوزادان حتما شبیه والدین خود نمیشوند و ضمن تکثیر در آکواریویم ، رنگها و فرمهای جدیدی از آن حاصل میشود . انواع جدیدی که زیبا هستند و در طول فرایند تکثیر و پرورش ماهی پلاتی ظاهر شده اند را شناسایی و پایدار کرده و امکان حفظ و تکثیرش را ایجاد میکنند.
انواع قرمز رنگشان که بالهای شکم ، مخرج و دمشان خالهای سفیدی دارد بسیار زیبا بوده و مورد توجه خاصند .
در نتیجه جفت کردنهای پی در پی و انتخاب و اصلاح صفات ژنتیکی توسط تکثیر کنندگان علاقمند ماهی پلاتی ، انواع جدیدی از این ماهی زینتی زیبا دائما تولید و عرضه میشود .
نگهداری و تکثیر ماهی پلاتی بسیار آسان است و نسبت به ترکیبات آب حساس نیستند و تنها اینکه ph آب باید کمی بازی باشد. انواعی که در آکواریوم پرورش یافته اند برای نگهداری به دمای بیشتری نسبت به انواع طبیعی نیازمندند.
ماهی پلاتی در تغذیه سخت گیر نبوده و هر خوراکی را قبول میکند.

در ماده های بزرگ با هر باز زایش حدود 100 بچه حاصل میشود .
تغذیه نوزادان نیز آسان است و میتوان با خوراک پودری خشک و ریز یا بوسیله نوزاد آرتمیا تغذیه شوند.
نکته مهم در پرورش این ماهی وجود خوراک گیاهی در تغذیه نوزادان و ماهیان بالغ است که باید برایشان فراهم شود .

تکثیر ماهی پلاتی

نحوه ی تکثیر : پلاتی ها همانند سایر ماهی های خانواده ی خود میل زیادی به خوردن بچه های خود دارند که چون بچه های پلاتی تقریباً از بچه های سایر زنده زاها کوچکتر است ؛ نیاز به مراقبت بیش تری دارند .

برای جلوگیری از خورده شدن بچه ها توسط والدین می توان با ایجاد گیاهان و وسایل تزئینی ( مثل مرجان ) زیاد  فضای امنی برای پنهان شدن بچه ها ایجاد  کرد و یا از زایشگاه استفاده کرد .

طرز کار زایشگاه : بچه ماهی ها به طور غریزی بلافاصله پس از تولد از والدین جدا شده و به طرف پایین آب حرکت می کنند که در زایشگاه شیاری کوچک ( به اندازه ی بدن بچه ماهی ها ) وجود دارد که پس از عبور بچه ماهی ها از آن به قسمت دیگر زایشگاه منتقل شده و والدین به آن دسترسی ندارند.

یک ساعت پس از زایمان هم والدین را به تانک منتقل کرده و بچه ها را به پرورشگاه یا تانک دیگر منتقل کنید که خطری آنها را تهدید نکند .

نکته : اگر از پرورشگاه استفاده می کنید ، پس از اینکه از محکم بودن جای پرورشگاه اطمینان حاصل کردید ، بهتر است تورهای اضافی داخل آن را ببرید که بچه ماهی ها در آن گرفتار نشوند .

تغذیه ی بچه ماهی ها : بچه های پلاتی بر خلاف سایر زنده زاها به کندی رشد می کنند و اگر در زمان رشد ، غذای کاملی به آنها داده نشود  ، ممکن است روند رشد آنها متوقف شده و دیگر در اندازه تغییری نکنند که برای جلوگیری از این امر می توان از غذاهای زیر استفاده کرد . ( بهتر است غذا ها پودر شده و با هم مخلوط گردند . )

پولکی + لوفاک + کرم فشرده + کرم قرمز + آرتمیا  .

نکته : سعی کنید در تانک آنها حتماً از گیاهان طبیعی استفاده کنید تا علاوه بر تولید اکسیژن و شفاف نگهداشتن آب تانک ؛ چربی روی برگهایش منبع تغذیه ای برای بچه پلاتی ها باشد .

در زمان بارداری ماهی ماده ؛ علائمی در آن به وجود می آید که مهمترین مشخصه های آن بصورت زیر است :

1- تورم شکم ماهی ماده ( بطوریکه از بالا به یک بیضی مایل به دایره شباهت دارد . )

2- دوری از سایر ماهی ها و پنهان شدن بین وسایل تزئینی

اما یک ساعت قبل و بعد از زایمان مخرج ماده متورم شده که پس از مشاهده ی آن می توان ماهی را به زایشگاه منتقل کرده تا بچه ها پس از زایمان ؛ توسط سایر ماهی ها خورده نشوند .

شناخت ماهی پلاتی

نام : پلاتی ( دلیل نامگذاری به خاطر پهن بودن بدن آن است . پلاتی = پهن )

خانواده : poecilidane

زیستگاه اصلی : آبهای آرام مکزیک و گواتمالا

انواع : پلاتی پاندا ، غروب آفتاب ، قرمز ، پاندا طلایی ، خاکستری و ... .

اندازه : حداکثر تا 8 سانتی متر

تانک مورد نیاز : حداقل 20 لیتر

تغذیه : انواع غذاهای خشک

خصوصیات فیزیکوشیمیایی : دما = 26- 22 درجه سانتی گراد   PH = 7-8

پلاتی ها یکی از اعضای خانواده ی زنده زا ها هستند که به رنگهای مختلف و زیبایی وجود داشته و حتی قابلیت جفت گیری و تکثیر با سوارتل ها و گوپی ها را دارند .

ماهی های زیبایی بوده که تا 2 یا سه سال عمر کرده و به راحتی نگهداری و تکثیر می شوند .

نحوه ی تشخیص جنسیت : ماهی نر در زیر شکم دارای آلت تناسلی بوده که در ماهی ماده به جای آلت تناسلی ؛ یک باله ی پهن وجود دارد . عموماً هم جثه ی ماده ها از نرها پهن تر و گردتر است .

تکثیر ماهی مولی

نحوه ی تکثیر :

تکثیر این ماهی بسیار آسان بوده و آکواریومیست های تازه کار میتوانند به راحتی اقدام به تکثیر این ماهی نمایید،برای تکثیر بهتر و زایمان سریعتر باید به ازای هر 20لیتر 1قاشق چای خوری نمک به آب اضافه نمایید، برای تکثیر این ماهی به ازای هر 1نر 3ماده مورد نیاز بوده، خانواده زنده زا لقاح داخلی داشته وبا توجه به میزان ورم شکم و تعداد لارو ها که معمولا بین 20 تا 80 عدد لاور بنابه جسه ماده بعد از گذشت 30 تا 40 روز اقدام به زایمان مینماید، ماهی ماده و نر پس از به دنیا آوردن بچه ها اقدام به خوردن برخی از آنها براساس قریضه مینمایید که برای جلوگیری از این کار میتوانید ازگیاهان طبیعی و یا مصنوعی و همچنین زایشگاه استفاده نمیایید.

البته این کار در زایمان های بعدی دیده نمی شود در صورتی که ماهی سیر باشد، پس از مشاهده نمودن علائم زایمان که شامل دوری از ماهیان دیگر ، مخفی شدن بین گیاهان و یا تزئینات مخزن و خوابیدن در کف تانک ،نزدیک شدن سیاهی داخل شکم که لاروها می باشند به لوله جنسی ماده و کم غذا شدن ماهی میتوانید ماهی ماده را به تانکی که با گیاهان طبیعی و یا مصنوعی پر شده انتقال دهید تا زایمان نمایید اگر چنین امکانی مقدرو نبود میتوانید ماهی ماده را به زایشگاه منتقل نمایید و مقدار نور تانک را کم نمایید تا راحتر و بدون استرس اقدام به زایمان کند پس از پاپان یافتن زایمان که به تعداد لاروها و جسه ماهی بستگی دارد معمولا 1 تا 2 ساعت طول می کشد،ماهی ماده را به تانک دیگری جهت تغذیه و آماده سازی برای باروری دوباره منتقل نمایید تا انرژی از دست رفته بابت بارداری و زایمان را بدست آورد.

لاورهای تازه به دنیا آمده را به تانکی که از گیاهان استفاده شده انتقال دهید،پس از گذشت سه روز لاروها کسیه چربی زیرشکم را به اتمام می رساند که تغذیه از سوی شما آغاز می شود اگر از گیاهان طبیعی استفاده کرده باشید باعث رشد سریع و تغذیه لاروها از چربی رویه برگه های گیاهان می شود و شما میتوانید به لاروها آرتمیای تازه هچ شده،زرده تخم مرغ آبپز(حسابی پخته شده باشد ) پولکی پروتئنی وکرم توبیفیکس،کرم خونی و لوفاک خرد شده به اندازه دهانشان داده،بعد از 20 دقیقه باقی مانده غذاهارا سیفون نمایید تا از بروز بیماری و خرابی آب جلوگیری به عمل آید و هر سه روز اگر در تانک بچه ماهیان از گیاه طبیعی و شن استفاده نکرده باشید سیفون کنید اگر از گیاهان طبیعی و شن استفاده کرده باشید نیازی به سیفون نیست.

برای بچه ها باید در تانک آنها از بخاری و پمپ هوا با قدرت متوسط استفاده شود و نیز فیلتر تصفیه بعد از 1هفته استفاده شود،رشد بچه ماهیان به حجم تانک و تغذیه بستگی دارد هرچه تغذیه خوب و فضای زیاد و آب تمیزی داشته باشند رشد بیشتر و بهتری دارند و در روز باید 4 بار تغذیه شوند به یاد داشته باشید به ماهیان روز فعال شب غذا ندهید و در طی 1ماه اول به بچه ماهیان مولتی ویتامین داده شود تا نسل قوی و سالمی داشته باشد .

شناخت ماهی مولی

ماهی مولی

نام علمی : POECILIA SPHENOPS

نام عمومی: مولی

خانواده : POECILIIDAE

رده : زنده زا (LIVEBEARERS)

زیستگاه : آمریکای مرکزی

رژیم غذایی : گیاه خوار

دما :19 تا 28 درجه سانتی گراد

اسیدی و قلیایی :7.4 تا 8.6 PH

سختی آب : 10 تا30 DH

سن بلوغ : 3 ماهگی

طول عمر: 4 سال

اندازه : تا 10 سانتی متر رشد می کند.( البته مولی مولد تا 13 سانتی متر هم رشد می کند.)

همزیستی : سازگار با تمام ماهیان گیاه خوار

سطح شنا :میان آب

تغذیه : انواع غذاهای خشک

رفتار و تولید مثل : صلح جو و زنده زا بوده که به راحتی تکثیر می شود .

تانک مورد نیاز : حداقل 40 لیتر

شرایط تانک :  آب تانک نباید کثیف باشد چون آنها به راحتی در آب کثیف خفه می شوند.

زندگی گیاهی : بهتر است در تانک آنها از دم گربه ای کمتر و شویدی بیش تر استفاده شود . ( چون آنها علاقه ی زیادی به خوردن برگ های دم گربه ای دارند ولی در مورد شویدی فقط چربی روی آن را می خورند . )

به دلیل اینکه آنها به راحتی تکثیر می شوند ، می توان از آنها برای تغذیه ی ماهیانی همچون آنجل هم استفاده کرد.

تشخیص جنسیت : ماهی نر دارای آلت تناسلی بوده و باله های بلند و کشیده تری نسبت به ماده دارد . هم چنین ماده ها جثه ی بزرگتر و کروی تری نسبت به نرها دارند.

ماهی مولی دالماسی

مولی دالماسی (Dalmatian Molly)

مولی دالماسی از دسته ماهیانی است که توسط تکثیر گزینشی به وجود آمده است.این ماهی دارای بدنی سیاه و سفید است.

مولی می تواند خود را با انواع شرایط آب وقف دهد.با توجه به این موضوع، نکته ی قابل توجه این است که با تغییر تدریجی شرایط آب می توان این ماهی را از یک آکواریوم آب شیرین به یک آکواریوم آب شور منتقل نمود.توصیه می شود در آکواریومی که ماهی مولی زندگی می کند به ازای هر گالن آب یک قاشق چای خوری نمک به آب آکواریوم اضافه شود.ماهی مولی به آکواریومی با حداقل حجم ۳۰ گالن (۱۱۴ لیتر) همراه با انواع گیاهان مفاوم همچون ساژیتاریا، والزنریا و آنوبیاس نیاز دارد.این ماهی نیاز به غذای زیادی دارد.لذا پسماندی که از غذاها در آب آکواریوم بافی می ماند نیاز به فیلتراسیون قوی در آکواریوم را مسلم می کند.مولی دارای طبیعتی صلح جو است.به همین دلیل این ماهی گزینه ی مناسبی برای نگهداری در آکواریوم های اجتماعی به حساب می آید.

ماهی های مولی همواره در آکواریوم یکدیگر را و همچنین ماهی های جوان سایر گونه ها را تعقیب می کنند.این امر به علت میل دائمی این ماهی ها به جفتگیری است.دمای ۲۰ تا ۲۸ درجه ی سانتی گراد و پی هاش ۷ تا ۸/۷ برای این ماهی مناسب است.

تشخیص جنس ماهی در ماهی مولی بسیار ساده است.ماهی نر دارای عضوی برای جفتگیری در قسمت زیرین شکم می باشد که ماهی ماده فاقد این عضو است.مولی از دسته ماهیان زنده زا است که برای تکثیر نیاز به زایشگاه دارد.ماهی های زنده زا پس از بارور شدن توسط ماهی نر و انجام لقاح داخلی نوزادان را از شکم خود خارج می کنند.نوزادان در هنگام تولد بسیار کوچک هستند و در صورت نداشتن پناهگاه توسط سایر ماهی ها و حتی خود ماهی مادر خورده می شوند.وجود گیاه در آکواریوم پناهگاه هایی را برای نوزادان فراهم کرده و احتمال زنده ماندن آن ها را افزایش می دهد.در هر صورت توصیه می شود که برای تکثیر موفق این ماهی حتما” از زایشگاه استفاده شود.چرا که زایشگاه اجازه ی دسترسی حتی ماهی ماده را نیز به نوزادان نمی دهد.ماهی ماده به طور متوسط هر ۶۰ تا ۷۰ روز نوزادانی را متولد می کند و در هر بار ۱۰ تا ۶۰ لارو از او متولد می شوند.

ماهی مولی را می توان با انواع غذاهای خشک و نوزاد سایر ماهی ها تغذیه نمود.در بهترین شرایط  باید روزی سه مرتبه غذادهی انجام شود.

ماهی مولی با ماهی های گوپی، پلاتی، دم شمشیری، تترا، دانیو و رازبورا سازگاری کامل و با ماهی های بارب، گورامی و لوچ سازگاری نسبی دارد.

ماهی مولی بالنی

مولی بالنی (Balloon Molly)

مولی بالنی از دسته ماهیانی است که توسط تکثیر گزینشی به وجود آمده است.این ماهی دارای پشتی گرد و قوس مانند و شکمی بزرگ است.این گونه ی مولی دارای رنگ های سیاه، سفید و زرد می باشد.عضو جفتگیری در ماهی نر بسیار برجسته و مشخص است.

مولی می تواند خود را با انواع شرایط آب وقف دهد.با توجه به این موضوع، نکته ی قابل توجه این است که با تغییر تدریجی شرایط آب می توان این ماهی را از یک آکواریوم آب شیرین به یک آکواریوم آب شور منتقل نمود.توصیه می شود در آکواریومی که ماهی مولی زندگی می کند به ازای هر گالن آب یک قاشق چای خوری نمک به آب آکواریوم اضافه شود.ماهی مولی به آکواریومی با حداقل حجم ۳۰ گالن (۱۱۴ لیتر) همراه با انواع گیاهان مفاوم همچون ساژیتاریا، والزنریا و آنوبیاس نیاز دارد.این ماهی نیاز به غذای زیادی دارد.لذا پسماندی که از غذاها در آب آکواریوم بافی می ماند نیاز به فیلتراسیون قوی در آکواریوم را مسلم می کند.مولی دارای طبیعتی صلح جو است.به همین دلیل این ماهی گزینه ی مناسبی برای نگهداری در آکواریوم های اجتماعی به حساب می آید.

ماهی های مولی همواره در آکواریوم یکدیگر را و همچنین ماهی های جوان سایر گونه ها را تعقیب می کنند.این امر به علت میل دائمی این ماهی ها به جفتگیری است.دمای ۲۰ تا ۲۸ درجه ی سانتی گراد و پی هاش ۷ تا ۸/۷ برای این ماهی مناسب است.

تشخیص جنس ماهی در ماهی مولی بسیار ساده است.ماهی نر دارای عضوی برای جفتگیری در قسمت زیرین شکم می باشد که ماهی ماده فاقد این عضو است.مولی از دسته ماهیان زنده زا است که برای تکثیر نیاز به زایشگاه دارد.ماهی های زنده زا پس از بارور شدن توسط ماهی نر و انجام لقاح داخلی نوزادان را از شکم خود خارج می کنند.نوزادان در هنگام تولد بسیار کوچک هستند و در صورت نداشتن پناهگاه توسط سایر ماهی ها و حتی خود ماهی مادر خورده می شوند.وجود گیاه در آکواریوم پناهگاه هایی را برای نوزادان فراهم کرده و احتمال زنده ماندن آن ها را افزایش می دهد.در هر صورت توصیه می شود که برای تکثیر موفق این ماهی حتما” از زایشگاه استفاده شود.چرا که زایشگاه اجازه ی دسترسی حتی ماهی ماده را نیز به نوزادان نمی دهد.ماهی ماده به طور متوسط هر ۶۰ تا ۷۰ روز نوزادانی را متولد می کند و در هر بار ۱۰ تا ۶۰ لارو از او متولد می شوند.

ماهی مولی را می توان با انواع غذاهای خشک و نوزاد سایر ماهی ها تغذیه نمود.در بهترین شرایط  باید روزی سه مرتبه غذادهی انجام شود.

مولی باله بلند طلائی

مولی باله بلند طلائی ( Golden Sailfin Molly )

مولی باله بلند طلائی دارای بدنی متمایل به نارنجی است. این ماهی دارای باله هایی به شکل بادبان کشتی است. مولی طلائی باله های خود را بیشتر در زمان جفتگیری، برای جلب توجه ماهی مقابل باز می کند.

مولی می تواند خود را با انواع شرایط آب وقف دهد.با توجه به این موضوع، نکته ی قابل توجه این است که با تغییر تدریجی شرایط آب می توان این ماهی را از یک آکواریوم آب شیرین به یک آکواریوم آب شور منتقل نمود.توصیه می شود در آکواریومی که ماهی مولی زندگی می کند به ازای هر گالن آب یک قاشق چای خوری نمک به آب آکواریوم اضافه شود.ماهی مولی به آکواریومی با حداقل حجم ۳۰ گالن (۱۱۴ لیتر) همراه با انواع گیاهان مفاوم همچون ساژیتاریا، والزنریا و آنوبیاس نیاز دارد.این ماهی نیاز به غذای زیادی دارد.لذا پسماندی که از غذاها در آب آکواریوم بافی می ماند نیاز به فیلتراسیون قوی در آکواریوم را مسلم می کند.مولی دارای طبیعتی صلح جو است.به همین دلیل این ماهی گزینه ی مناسبی برای نگهداری در آکواریوم های اجتماعی به حساب می آید.

ماهی های مولی همواره در آکواریوم یکدیگر را و همچنین ماهی های جوان سایر گونه ها را تعقیب می کنند.این امر به علت میل دائمی این ماهی ها به جفتگیری است.دمای ۲۰ تا ۲۸ درجه ی سانتی گراد و پی هاش ۷ تا ۸/۷ برای این ماهی مناسب است.

تشخیص جنس ماهی در ماهی مولی بسیار ساده است.ماهی نر دارای عضوی برای جفتگیری در قسمت زیرین شکم می باشد که ماهی ماده فاقد این عضو است.مولی از دسته ماهیان زنده زا است که برای تکثیر نیاز به زایشگاه دارد.ماهی های زنده زا پس از بارور شدن توسط ماهی نر و انجام لقاح داخلی نوزادان را از شکم خود خارج می کنند.نوزادان در هنگام تولد بسیار کوچک هستند و در صورت نداشتن پناهگاه توسط سایر ماهی ها و حتی خود ماهی مادر خورده می شوند.وجود گیاه در آکواریوم پناهگاه هایی را برای نوزادان فراهم کرده و احتمال زنده ماندن آن ها را افزایش می دهد.در هر صورت توصیه می شود که برای تکثیر موفق این ماهی حتما” از زایشگاه استفاده شود.چرا که زایشگاه اجازه ی دسترسی حتی ماهی ماده را نیز به نوزادان نمی دهد.ماهی ماده به طور متوسط هر ۶۰ تا ۷۰ روز نوزادانی را متولد می کند و در هر بار ۱۰ تا ۶۰ لارو از او متولد می شوند.

ماهی مولی را می توان با انواع غذاهای خشک و نوزاد سایر ماهی ها تغذیه نمود.در بهترین شرایط  باید روزی سه مرتبه غذادهی انجام شود.

ماهی مولی با ماهی های گوپی، پلاتی، دم شمشیری، تترا، دانیو و رازبورا سازگاری کامل و با ماهی های بارب، گورامی و لوچ سازگاری نسبی دارد.

تصاویر زیبای ماهی

گوپی ها

تغذیه ماهی گوپی

تغذیه ماهی گوپی

این ماهی بسیار قانع است و هر غذایی که برای او بریزید می خورد و لی برای رشد بهتر و شفاف شدن رنگ دم ان ها بهتر است از غذای مختلف استفاده کنید مخصوصا در زمان بارداری.

برای تغذیه ان ها می توانید از غذای های خشک که اندازه دهان ان ها باشد(مانند بیومار که برایشان عالی است استفاده کنید.)

از غذا های گیاهی مانند کاهی استفاده کنید.(احتیاج نیست کاهو را ریز کنید تا ان ها بخورند.بلکه کافیست فقط برگ کاهی را در آب بیندازید که این کار هم باعث می شود ماهی در بین آنها مخفی شود و احساس ارامش کنید و هم باعث می شود که موجودات تک سلولی ریزی در اب به وجود بیایند که ماهی ها از ان تغذیه می کنند.

در زمان بارداری نیز می توانید از غذاهای گوشتی مانند دل گاو چرخ کرده استفاده کنید.البته به مقدار کم.

اطلاعات کلی در مورد گوپی

        

ماهی گوپی جزو ماهی های اب شیرین است که طی چند سال اخیر محبوبیت زیادی پیدا کرده و تکثیراسانی دارد.و ماهی مقاومی است که حتی در شرایط سخت نیز زنده می ماند و به راحتی می توان از آن نگهداری کرد.

تکثیر این ماهی بسیار ساده است و کافیست یک نر و دو ماده را در کنار هم نگه دارید.بعد حدود 1 ماه صاحب بچه ماهی می شوید.

 

نام رایج:گوپی

حداکثر اندازه:جنس نر 5 ساتی متر و جنس ماده 9 سانتی متر

سازگاری:با همه ماهی ها گیاهخوار

دمای مناسب:در حالت عادی 24 و در هنگام زایمان28

 

تکثیر ماهی گوپی

         

  تکثیر حرفه ای ماهی گوپی

خوب در بخش اطلاعات کلی در مورد گوپی روش تکثیر گوپی را برایتان گفتم ولی در این پست به طور کامل تری در مورد تکثیر گوپی توضیح خواهم داد.و با روش های کامل تری برای تکثیر گوپی اشنا خواهید شد.

 

1.تشخیص جنسیت

خوب اول از همه باید جنسیت ماهی های خود را معلوم کنید و ان ها را به نسبت 1نر و 2 یا 3 ماده ترکیب کنید.

جنس نر

1.گوپی نر بدن زیبا تر با دم بلند تری نبت به ماده دارد.

2.بدن گوپی نر کشیده تر و لاغر تر از ماده است.

3.باله زیر شکم ماهی نر کشیده تر و سوزنی است.

جنس ماده

1.گوپی ماده بدنی ساده و بی نقش و نگار دارد.

2.گوپی چاق تر و بزرگ تر از گوپی نر است.

3.باله ی زیر شکم ماده پهن و گرد است.

4.زیر شکم ماهی ماده لکه ای سیاه وجود دارد که نشان دهنده ی زمان بارداری است.

2.تانک تکثیر

برای تکثیر گوپی باید آکواریومی مناسب برای آن ها در نظر بگیرید تا ماهی در آن راحت باشد و احساس آرامش کند.

بهترین تانک برای انها تانک انبوه از گیاه است که اگر این گیاهان طبیعی باشند بسیار بهتر است.

البته دقت کنید که گیاهان در شب دی اکسید کربن تولید می کنند و باید یک پمپ هوا در اکواریوم داشته باشید.

گیاهان باعث می شوند تا ماهی از تک سلولی های اطراف ان تغذیه کند و البته چرخه ی اکواریوم را راه بیندازد تا ماهی دران احساس کند که واقعا در رودخانه است که این به سالم ماندن بچه های داخل شکم ماهی کمک می کند.

این را به یاد داشته باشید که ماهی گوپی زنده  زا است و ماهی ها را در شکم خود نگه داشته تا به نوزاد تبدیل شوند و بعد زایمان می کند.که ایم باعث شده تکثیر گوپی بسیار ساده شود.

3.زایشگاه یا گیاهان انبوه

حال باید انتخاب کنید که می خواهید چگونه ماهی را تکثیر کنید.

1.زایشگاه

در این روش پس از این که ماهی شکمش متورم شد و علائم بارداری در ان ظاهر شد(علائم باراری را در ادامه بهتان خواهم گفت)ماهی ماده را به آرامی به زایشگاه انتقال می دهید و دمای اب را 2 درجه افزایش می دهید و ماهی را دور از عوامل استرس زا قرار می دهید.بعد که ماهی ماده زایمان کرد ان را خارج کرده.و به تانک اصلی انتقال می دهید.

توجه کنید که نباید ماهی نر را در زایشگاه قرار دهید.

علائم بارداری:

1.شکم ماهی ماده به شدت متورم می شود

2.در زیر شکم ماهی ماده لکه ی سیاهی ظاهر می شود که در هنگام بارداری پر رنگ می شوند.

3.و معمولا چند ساعت مانده به زیمان ماهی ماده در قسمت زیرین اکواریوم کنار سنگ یا گیاهی ثابت می ماند.

زایشگاه چیست

زایشگاه محفظه ی پلاستیکی است که ماهی ماده در قسمت بالایی قرار می گیرد و وقتی بچه ها به دنیا می ایند از منافظ ریز زایشگاه عبور می کنند و از خطر خورده شدن توسط والدین یا دیگر ماهی ها در امان می مانند.

2.تانک انبوه از گیاهان

در این روش که خیلی ساده است شما چند ماهی گوپی را به نسب 1نر و 3 ماده را کنار هم قرار می دهید و اکواریوم را پر کنید از گیاهان طبیعی و مصنوعی و ماهی را با غذاهای خوب تغذیه کنید.

کار شما تمام شده فقط هر روز به ماهی غذا دهید و بعد از حدود یک ماه صاحب تعداد زیادی بچه ماهی خواهید بود.

داروهای ماهی گوپی

معرفی داروهای مورد استفاده جهت درمان امراض ماهی گوپی

Bayer Baytril

ماده موثر این دارو، enrofloxacin می باشد. این دارو متعلق به دسته آنتی بیوتیک های فلوروکینولون( fluoroquinolone ) که شامل enrofloxacin می شود می باشد.

مشابه این دارو در مصارف انسانی سیپروفلوکساسین (  ciprofloxacin) و بسیاری دیگر از داروها است. این داروها در برابر بسیاری از انواع باکتری ها از جمله سودوموناس Pseudomonas فعال است. انروفلوکساسین در مقابل باکتری های گرم-منفی بسیار عالی و در مقابل برخی باکتری های گرم-مثبت و مایکوپلاسماها به خوبی عمل می کند و جزو آنتی باکتریال های با طیف وسیع شناخته می شود.

ظاهرا از بای تریل به طور گسترده در مزارع مرغ برای مبارزه با عفونت های باکتریایی استفاده می شود و نگرانی از این است که مقاومت در برابر آنتی بیوتیک موجود در مواد تشکیل دهنده فعال بای تریل به بدن انسان منتقل شود.

بای تریل تقریبا مشابه به سیپروفلوکساسین (Cipro) ، دارویی که مورد استفاده در درمان سیاه زخم و دیگر بیماری های جدی در انسان است می باشد.
شواهد نقلی از علاقمندان به ماهی کوپی نشان می دهد که این دارو به تدریج اثر خود را به دلیل مقاومت ماهی در برابر دارو از دست می دهد.

انروفلوکساسین وارد خون شده و همچنین در سراسر سلول های بدن ماهی توسط خود سلول های ایمنی (ماکروفاژها و نوتروفیل ها) توزیع می شود. هنگامی که این دارو به عفونت ها می رسد، باکتری ها را توسط مختل کردن و از بین بردن DNA نابود می کند. بدون DNA ، تمامی اعمال سلولی باکتری متوقف می شود.

DNA ماهی شکل متفاوتی داشته و تحت تاثیر دارو قرار نمی گیرد.

باکتری های گرم منفی و برخی از باکتریهای گرم مثبت است. به خصوص موثر بر علیه سودوموناس.
درمان با رژیم بای تریل به طور معمول با یک-دوز درمانی موثر است. در ماهی های بزرگتر معمولا تزریق صورت می گیرد.


از کجا تهیه کنیم؟
بایر بایتریل در قالب قرص های 5.7 میلی گرمی، 22.7 میلی گرمی، 68 میلی گرمی و 136 میلی گرمی با نسخه دامپزشک قابل دریافت است.
بایتریل را می توان در دمای اتاق تا یک سال نگه داری کرد.

Erythromycin (اریترومایسین)

اریترومایسین در بین داروهای انسانی برای درمان عفونت های گرم مثبت افراد حساس به پنی سیلین استفاده می شود. این دارو دارای دامنه گسترده تر از پنی سیلین بوده اما اثر بسیار محدودی در برابر باکتریهای گرم منفی دارد.

در ادبیات بیماری های ماهی ، اریترومایسین ، اغلب به عنوان یکی از داروهایی است که باکتری ها در برابر آن  مقاومت خود را افزایش می دهند.

اریترومایسین به ریبوزوم متصل می شود و در سنتز پروتئین  و از این رو در رشد باکتری دخالت می کند.

در یک مطالعه انجام شده در چندین دانشگاه بلژیک ، مشخص شد که اریترومایسین nitrification را مهار می کند. خطر استفاده از این دارو مسمومیت ماهی با آمونیاک است.


اریترومایسین در برابر اکثر باکتریهای گرم مثبت و به میزان بسیار محدودتری در برابر باکتریهای گرم منفی، موثر است.
اریترومایسین در صنعت آبزی پروری در درمان بیماری باکتریایی کلیه (BKD) مورد استفاده قرار می گیرد؛ این بیماری یک بیماری سیستمیک از آزاد ماهیان بوده و منجر به مرگ و میر بالایی می شود. برخی طی یک  گمانه زنی بیماری کلیه در ماهی زینتی گرمسیری نیز ممکن است در نتیجه از همان نوع ، از باکتریهای آلوده آزاد ماهیان باشد.

آب رفتن یا بیماری "لاغری" در گوپی ، یک بیماری اغلب موثر بر ماده ها پس از زایمان است که این بیماری برخلاف تصوری که می شد بیماری سل باشد ممکن است در نتیجه باکتری های داخلی باشد. شواهدی مبنی بر این است که اریترومایسین ممکن است علیه این بیماری موثر باشد.


اریترومایسین زمانی موثر ترین است که به آب خنثی یا کمی قلیایی اضافه شود. اسید دارو را تجزیه می کند.

مصرف این دارو به صورت خوراکی موثرتر است. به این صورت که همراه با غذا به میزان 4 گرم در کیلو مخلوط شود و به مدت 10 روز به ماهی خورانده شود.

همچنین می تواند در میگوی آب شور bioencapsulated شود ، یا به ناپلی میگوی آب شور و یا بزرگسالان. این موثرترین درمان است ، چرا که گوپی ها دارو را با غلظت بالایی مصرف می کنند.

همچنین می توان دارو را با پ ژلاتین ترکیب کرده و به عنوان پولکی مصرف کرد. مخلوط 4 گرم / کیلو غذا، به مدت 10 روز.
این دارو می تواند در خمیر غذای ماهی هم گنجانیده شود.

از کجا تهیه کنیم؟
اریترومایسین در داروهایی مخصوص ماهی ها ، از جمله Mardel Maracyn و قرص EM یافت می شود. اریترومایسین در داروخانه ها نیز موجود است، اما در بسیاری از کشورها، مانند کانادا، تنها از طریق دکتر تجویز می شود.

ماهی گوپی ماده ی من زایمان نمی کنه مشکل چیه؟

دلایل زیادی برای زایمان نکردن ماهی گوپی وجود داره:

1- استرس زیاد باعث میشه ماهی بچه هاشو رها نکنه و اگه هم رها کنه به صورت تخم، مرده یا ناقص بدنیا میان (مهمترین استرس میتونه حضور ماهی های مهاجم و همچنین جابجایی ماهی از مخزن اصلی باشه)

2- دمای بالای آب (بیش از 26) زایمان ماهی با اختلال روبرو میشه

3- فیزیک بدنی ماهی هم در زایمان تاثیر داره ماده هایی که کمرشون کج میشه اصولا نمی تونن زایمان انجام بدن

4- بسته شدن مخرج ماهی با اجتماع چربی هم عامل دیگه ای که می تونه زایمان رو با اختلال روبرو کنه لذا از دادن غذاهای چرب به ماهی ها خود داری کنید و در صورت دیدن اینچنین مشکلی یک روز غذادهی رو قطع و تا سه روز تنها غذاهای گیاهی به ماهی بدین(مخصوصا نخود پخته)

5- ثابت شده وجود هورمون های تستسترون در غذا یا آب ماهی گوپی باعث نازایی ماهی های ماده میشه پس از مصرف چنین غذاهایی باید خودداری بشه.

معرفی ماهی گامبوزیا

گامبوزیا 

برخی اوقات به عنوان پشه ماهی یاد می شود به خاطر اعتقاد قلطی متاسفانه هنوز شایع است که آن ها می توانند جوامع پشه را کنترل کنند.

اولین محموله گامبوزیا از خلیج مکزیکو نیوزیلند به استخرهای باغ های گیاه شناسی اوکلند در دهه اول 30 میلادی منتشر شد. اطلاعات کمی در مورد موفقیت انتشار در دسترس است، اما نقل و انتقالات بعدی به Northland، Taranaki، Wellington در دهه 30 مستند است.

گامبوزیا نر

بنابر این گامبوزیا به افزایش دامنه ی انتشار خود در بسیاری از آبراهه های North Island به دلیل معرفی طبیعی و همین طور غیر قانونی ادامه داد.

گامبوزیا ماهی کوچکی با درخشندگی سبز نقره ای است. ماده های بالغ تا 6 سانتی متر و نرها تا 3.5 سانتی متر رشد می کنند. آن ها در 6 هفتگی بالغ می شوند و عمر کوتاهی دارند اما جوامع آن ها زایمان سرعت و مکررا داشته و می توانند خیلی سریع می توانند به تعداد بالا برسند.

گامبوزیا ماده  

              

چه آسیب هایی می توانند داشته باشند؟

گامبوزیا مهاجم بوده و مکررا ماهیان بومی را مورد حمله قرار می دهد، و به چشم ها و باله های آن ها حمله ور می شود. همین طور گامبوزیا با ماهی های بومی برای غذا رقابت می کند و آشکار است که تخم ماهی های بومی را می خورد.

    

یک ماده گامبوزیا می تواند چندین بار در سال زایمان کرده و در هر زایمان حدود 50 بچه به دنیا می آورد، فرزندان نیز م یتوانند در فرصت کمی به اندازه 3 تا 4 هفته به بلوغ برسند. با این رفتار تولیدمثلی قوی می تواند به سرعت بر تعدادی زیادی از ماهی های بومی تسلط پیدا کند و مسیر آبی را همین که معرفی شدند در اختیار بگیرند.

تغذیه بچه ماهی

تغذیه نوزادها و بچه ماهیان

نکاتی در مورد تغذیه نوزادها و بچه ماهی ها

در تکثیر ماهی ها تزیینی تغذیه نوزادها بزرگترین و مهمترین روش نگهداری از نوزادان میباشد.

اکثرا دیده می شود که تکثیر برخی انواع ماهی ها با موفقیت انجام می شود ولی سه چهار روز پس از تکثیر تمام یا قسمت عمده ای از بچه ماهی ها خواهند مرد .

 

تخم ماهی ها مانند تخم مرغ دارای زرده بزرگی است که فقط قسمت بسیار کمی از آن صرف رشد و نمو جنین شده و قسمت عمده آن پس از تولد ، به صورت توده ای بنام کیسه زرده زیر شکم نوزاد چسبیده است.



در چند روز اول بسته به نوع ماهی و درجه حرارت، نوزاد احتیاجی به غذا نداشته و تمام نیاز خود را از مواد غذایی کیسه زرده می گیرد.همین که دو سوم کیسه زرده جذب شد ، مرحله تغذیه مختلط شروع می شود که در آن ماهی برای رشد و نمو خود ، هم از غذای موجود در آب و هم از مانده ذخیره کیسه زرده استفاده می کند .پس از جذب شدن کامل مواد غذایی کیسه زرده ، تمام نیاز غذایی نوزاد باید از بیرون یعنی محیط اطراف او تامین گردد .

شروع تغذیه مختلط بحرانی ترین مرحله در تکثیر و پرورش ماهی ها است .اگر در این چند روز به نوزادها غذای خوب ، مناسب و کافی داده شود ماهی ها بخوبی رشد و نمو کرده و مقاومت آنها در برابر کم غذایی و بیماریهای بعدی زیاد خواهد شد .
بسته بندی ماهی و اندازه نوزاد ، نوع غذایی که باید داده شود متفاوت است .برای مثال نوزاد سیکلیدها اکثرا درشت هستند و تغذیه مختلط آنها را می توان با دافنی های بسیار ریز شروع کرد ، در صورتیکه در ماهی هایی که نوزادهای آنها کوچک است تغذیه با دافنی های ریز را باید ، یکی دو هفته پس از تولدشان شروع نمود .

بهترین غذا برای نوزاد ماهی ها هنگام شروع تغذیه مختلط انواع فیتوپلانکتنها و انفوزوئرها می باشند ( روش تولید انفوزوئرها یا مژه داران شرح داده شده است ) .



پلانکتن ها را می توان از استخرها یا آبگیرهایی که رنگ آب آنها سبز شده و فاقد آلودگی می باشند تامین نمود .برای این منظور می توان یک یا دو سطل آب سبز رنگ از یکی از منابع فوق برداشت کرده و روزی 3 تا 5 بار هر دفعه دو تا سه لیوان از آن داخل آکوآریوم ریخت.
قبل از هر وعده تغذیه آنها با فیتوپلانکتن ها می توان بتعداد لیوانهایی که به آنها آب سبز داده می شود ، از آب آکوآریوم برداشت نمود تا جای کافی برای ریختن آب سبز وجود داشته باشد .همزمان با تکثیر ماهی ها باید اقدام به کشت انفوزوئرها نمود .هنگام تغذیه باید به طور متناوب آنها را با آب محتوی انفوزوئرها و آب سبز غذا داد .
در صورت عدم امکان تولید انفوزوئرها و تهیه آب سبز ، تغذیه اولیه نوزادها را می توان با زرده تخم مرغ انجام داد .برای این منظور باید تخم مرغ را به خوبی پخت تا زرده آن کاملا سفت شود .پس از آن باید زرده جدا شده و در یخچال قرار گیرد .تعدادی دستمال 15 × 15 سانتیمتر از تنذیب ( تنظیف) یا پارچه های مشابه آن درست کرده و در هر بار تغذیه مقداری از زرده تخم مرغ به درشتی یک نخود یا کوچکتر ( بسته به تراکم نوزادها ) را داخل دستمال گذاشته و چهار گوشه آنرا بالا آورد .پس ازخرد کردن زرده با انگشتها ، با فرو بردن دستمال در نقاط مختلف سطح آکوآریوم و بخصوص در محل تراکم نوزادها ، ذرات زرده در داخل آب پخش می شوند.
مدت زمان فروبردن دستمال محتوی زرده در آب در هربار نباید از 3 ثانیه بیشتر باشد .باید حداکثر کوشش برای جلوگیری از آلوده شدن آب آکوآریوم از طریق مصرف زرده تخم مرغ زیادی باید بعمل آید.
آلوده شدن آب ممکن است باعث مرگ و می ر نوزادها گردد.
تغذیه با زرده تخم مرغ را می توان سه یا چهار روز ادامه داد.
اگر انفوزوئرها ، آب سبز و زرده تخم مرغ بطور یک در میان به نوزادها داده شود ارزش بهتری خواهند داشت .
غذای زنده باید موقعی به نوزادها داده شود که قدرت گرفتن و خوردن آنها را داشته باشند .بدیهی است اگر دافنی یا سیکلوپس به آنها داده می شود باید ریزترین آنها با الک جدا شده و در هر بار تغذیه باندازه لازم و کافی به آنها داده شود.
در صورت عدم امکان تهیه غذای زنده ، پس از اینکه نوزادها قادر به خوردن غذاهای آماده خرده شده گردیدند ، می توان آنها را با دو یا سه نوع از این غذاها بطور متناوب تغذیه نمود .
برخی از نوزادها دارای روش تغذیه خاصی هستند که در فصل مربوط به انواع ماهی های آکوآریومی به آنها اشاره گردیده است .

چوب در آکواریوم

چوب مخصوص آکواریوم:

چوب برای آکواریوم های پلنت،صخره ای،ماهیان گوشتخوار و ماهیان گیاهخوار بسیار مورد استفاده میباشد.
چوب درون آکواریوم باعث میشود تا ماهی ها آرامش بهتری داشته باشند.
چوب در آکواریوم باعث بهبود در بیماری و رنگ ماهیان میشود.

دانشنامه چوب آبنوس:

آبنوس درخت سیاه رنگی است با چگالی نسبتاً بالا و بسیار خوش بو. تنه داخلی چوب به رنگ های مختلف زرد، سفید تا قهوه ای و سیاه دیده می شود. این درخت شبیه به عناب است و میوه آن مانند انگور زرد است و برگ آن مانند برگ صنوبر و عریض‌تر از آن است. نوع هندی آن با خطوط سفید و نوع حبشی آن سیاه است. این چوب در مجاورت هوا تیره می‌شود. چوب آبنوس از گرانترین چوب‌ های دنیا است.

چوب این درخت را برای تزئین تاج و تخت پادشاهان و شفای بیماران و تزیین آکواریوم بکار برده اند. چوب آبنوس به دلیل سختی و استحکام بالا در ساخت وسایلی نظیر انواع مبلمان، میز و صندلی، پیانو مورد استفاده قرار می گیرد.

 انواع مختلفی مانند آبنوس سیاه، آبنوس مرمری یا مرمری آندامان آبنوس کاکی را شامل می شود.

ماهی لوچ دلقک

ماهی لوچ دلقک

لوچ دلقک یک ماهی بسیار صلحجو و فعال است. لوچ دلقک به زندگی گروهی علاقه دارد و فعالیتش بیشتر میشود. بنابراین بهتر است 2 تا 3 عدد از این ماهی را با هم نگهداری کنید. این ماهی در محیط طبیعی خود توانایی رشد تا 50 سانتیمار را دارد.

لوچ دلقک در دو طرف دهان خود دو سبیل به طرف پایین دارد که برای دفاع و همچنین طعمه از آنهااستفاده میکند.

لوچ با ماهی تایگر بارب روابط بسیار صمیمانه ای دارد و حتی در مواقعی با یکدیگر شنا و غذا می خورند. اگر در محیط ساکتی به غذا خوردن لوچ دقت کنید، متوجه صدای تِک تِک ضعیفی می شوید که به دلیل برخورد دندانهای ریز لوچ با محیط در حال مکیدن ایجاد میشود. یک نکته جالب درباره این ماهی این است که در بسیاری از مواقع روی پهلوی خود در آکواریوم می خوابد یا اینکه وارونه در کف آکواریوم می افتد که به نظر می آید مرده است. بنابراین در صورت مشاهده چنین صحنه ای به هیچ وجه ماهی را از آکواریوم خارج نکنید. چون ماهی در واقع زنده است.

لوچ بسیار ترسو است و بیشتر علاقه به مخفی شدن دارد. بنابراین برای آکواریوم خود نور ملایمی قرار دهید(از مهتابی های مخصوص آکواریوم استفاده نکنید). محیط آکواریوم خود را با گیاه تزیین کنید و از نگهداری لوچ با ماهیان بسیار وحشی و گوشتخوار خودداری کنید. چون در صورت ترس تمام مدت روز را مخفی خواهد شد و شما هیچگونه لذتی از زیبایی آن نخواهید برد.

لوچ با چشمان تیزبین خود محیط اطراف را زیر نظر میگیرد و علاقه ی زیادی به تقلید از سایر ماهیان دارد. پس بهتر است آن را با ماهیانی نگهداری کنید که علاقه ای به قایم شدن ندارند تا لوچ نیز با تقلید از آنها مخفی نشود.لوچ دلقلک به زندگی اجتماعی بسیار علاقه دارد. بنابراین هیچگاه چند لوچ را به تنهایی و با هم در یک آکواریوم قرار ندهید و ماهیان دیگری نیز در آکواریوم خود قرار دهید.بهتر است قبل از وارد کردن لوچ به آکواریوم تعدادی ماهی ملایم کوچک در آکواریوم خود داشته باشید.

آب آکواریوم لوچ باید شفاف، پر اکسیژن و همیشه در جریان باشد. برای این منظور بهتر است از فیلتری مناسب که اکثر مواقع روشن است استفاده کنید(فیلتر خود را فقط در شبها خاموش کنید). لوچ توانایی خوردن غذا را از سطح آب ندارد. بنابراین بهتر است برای غذادهی لوچ از غذاهایی که به کف آکواریوم می روند و در سطح شناور نمی مانند استفاده کنید. لوچ یک ماهی همه چیز خوار است و میتواند از کرمهای کوچک و نیز برخی سبزیجات استفاده کند.

نگهداری لوچ کمی سخت است و با تغییرات کمی در شرایط عمومی آکواریوم (دما،اکسیژن،PH،سختی و ...) آسیب خواهد دید.برای نگهداری لوچ دمای آکواریوم خود را بین 28 تا 30 قرار دهید.   

مدیریت سایت

                             

هم بستگی و یاری شما دوستان باعث خشنودی و بهبود سایت ما میشود

با تشکر(مدیریت سایت)

[e-mail]

----------------------------------------------------

Solidarity and assistance to the satisfaction and improving our site to your friends

Thanks to (administrator)

[e-mail]

خانواده ماهی تترا

خانواده ماهی تترا

تتراها گروه بزرگی از ماهی های آکواریم هستند که غالباً کوچک جثه و پر تحرک هستند. انواع ماهیهای تترا که تا کنون در ایران تکثیر و پرروش یافته اند، عبارتند از : تترای سیاه، تترای جواهر، تترای نئون، تترای زرد، تترا پنگوئن، تترا نئون سیاه، تترا کاردنبال ، تترا لیمویی، تترا الماسی و تترا امپراطور که در واقع این ماهیها براحتی قابل تکثیر و پرورش هستند.

در هر مرحله ازتکثیر و پرورش ماهیهای تترا نکات مهم و قابل توجهی وجود دارد که باید بدقت آنها را رعایت کنید. تتراها ماهی های آرام و زیبایی هستند و به ماهی های دیگر هیچ صدمه ای نمی زنند.

درجه حرارت 27 درجه سانتی گراد و سختی آب 3 تا 5 درجه DH برای تخم ریزی تتراها مناسب است. آب مورد استفاده برای تخمها علاوه بر اینکه باید دارای DH مناسب باشد، باید حتماً یکهفته توسط فیلتر ذغالی فیلتراسیون شود، که در آنصورت آب شفاف، زلال و کریستالی خواهد بود. تتراها در آکواریم راحتتر تکثیر و پرورش داده می شوند. بنابراین مکان تخم ریزی آنها باید شرایطی مناسب باشد. بهتر است ماهی های مولد را داخل قفس توری و در آکواریم قرار دهید. تا اینکه در موقع تخم ریزی براحتی تخمها از چشمه های تور عبور کنند و در کف آکواریم قرار گیرند تا ماهی های مولد فرصت خوردن تخمهایشان را پیدا نکنند.

چند شاخه گیاه طبیعی یا مصنوعی داخل آکواریم تخم ریزی بهترین محرک برای تتراها خواهد بود و وجود گیاه به آنها احساس آرامش و امنیت می دهد و تخم ریزی بهتر انجام می شود در آنصورت بخوبی ماده ها تمام تخمهایشان را رها می سازند.

کارهای مهمی که برای تکثیر تتراها باید انجام دهید عبارتند از:

 

1-ماهیهای مولد نر و ماده را بمدت دو هفته از یکدیگر جدا نگهداری کنید تا نسبت به همدیگر تمایل و علاقه بیشتری پیدا کنند و در آنصورت تعداد تخم هم در موقع تخم ریزی بیشتر رها می شود.

2- آکواریم محل تخم ریزی از قبل آماده می شود و باید دارای آب مناسب با سختی آب 3 تا 5 درجه DH ، نور کافی ، اکسیژن کافی باشد و آب تخمها حداقل یک هفته با فیلتر ذغالی فیلتراسیون شود.

3- بهتر است تتراها بصورت گروههای 5 عدد ماده و 7 عدد نر باشند و در کنار همدیگر قرار بگیرند در نتیجه تخمگیری بهتری را در بر خواهد داشت.

4- بهتر است در داخل آکواریم تخم ریزی، قفس توری با چشمه های مناسب قرار دهید و ماهیهای مولد را داخل قفس توری بگذارید، چون این ماهی ها علاقه شدید به خوردن تخمها دارند.

معمولاً ماهیهای ماده را در روز، ساعت 12 ظهر داخل قفس بآرامی انتقال می دهید، بطوریکه هیچ گونه صدمه ای به آنها وارد نشود. چند ساعت بعد ماهی های نر را به آکواریم اضافه  می کنید. دیده شده است، تتراها در همان بعد از ظهر شروع به تخم ریزی کرده اند، ولی تعداد تخمها کافی نیست و هنوز ماهی های ماده تخمهای بیشتری دارند که بهتر است تا فردا صبح صبر کنید تا تخم ریزی بطور کامل انجام شود.

فردای آنروز در سپیده دم صبح فعالیت شدید تری را با همدیگر شروع می کنند، رنگ آنها پر رنگ می شود و با سرعت همدیگر را تعقیب می کنند که هر دفعه چندین تخم رها می سازند تا ساعت 12 ظهر تخم ریزی ادامه خواهد داشت و تمام تخمهایشان را رها می سازند. هر دفعه که ماده ها تخم می ریزند پشت سر آنها نرها با رها ساختن اسپرم تخمها را بارور می سازند. بعد از اتمام تخم ریزی همدیگر را تعقیب نمی کنند و فعالیتشان متوقف می شود. در اینحالت باید به آرامی ماهی های مولد را از آنجا خارج کنید و به مکان اولیه منتقل کنید ( چنانچه قصد دارید در دو هفته آینده مجدداً از آنها تخمگیری بعمل آورید، بهتر است نرها و ماده ها را از همدیگر بطور جداگانه نگهداری کنید تا برای دو هفته بعد کاملاً آماده شوند. )

5- آب آکواریم تخمها ممکن است بخاطر تجزیه  اسپرم نرها شیری رنگ شده باشد. بهتر است قسمتی از آب را تعویض نمایند. ( تعویض آب باید با رعایت نکات مهم از جمله آب هم درجه حرارت باشد و دارای DH مناسب و با آرامی صورت بگیرد)

6- در آکواریمی که تخم ریزی انجام می شود، هیچوقت به ماهیها غذا ندهید.

7-  تخمها خیلی زود و در کمتر از 24 ساعت باز و تبدیل به لارو می شوند. لاروها در ابتدا بی حرکت در کف آکواریم قرار دارند و همراه خودشان در زیر شکمشان کیسه زرده ایی مجهز دارند که از آن شروع به تغذیه می کنند. دو روز طول می کشد تا کیسه زرده جذب بدن لاروها شود و در اینمدت شما هیچ غذایی نباید به آنها بدهید.

8- بعد از سپری شدن این مرحله و جذب کیسه زرده لاروها، فعالیت آنها شروع می شود و از صبح روز سوم احتیاج به غذا خواهند داشت. در این مرحله جدید بهترین غذا برای لاروها می تواند نوزادان میگوی تازه بدنیا آمده و ریز باشد که با پیش بینی لازم از قبل آنها را آماده کرده اید.

9- چنانچه نوزادان میگو زیادتر از مصرف باشند. بزودی در آب شیرین خواهند مرد و تجزیه شده، آب را کدر می کنند و باعث آلودگی و فساد آب می شوند. از طرف دیگر موجب رشد سریع باکتری ها و قارچها خواهند شد.

10- بهتر است لاروها را به مکان بزرگتری انتقال دهید و روزانه چهار بار به آنها از نوزادان میگو بدهید.

 

طرز تشخیص جنسیت ماهی های تترا:

 

      ماهی نر :

1-دارای جثه کوچکی است.

2-باله مخرجی اش در زیر شکم بلند تر و نزدیک به دم است.

3-کشیده تر ، لاغر تر و درازتر است.

4-دارای رنگ بیشتر و پررنگ تر است.

ماهی ماده :

1-دارای جثه بزرگی است.

2-باله مخرجی اش در زیر شکم کوتاهتر و با دم بیشتر فاصله دارد.

3-چاق، گرد و اگر باله هایش را بطور فرضی در نظر نگیرید شبیه به سکه خواهد بود.

4-نسبت به نوع نر کم رنگتر و روشن تر است.

خانواده ماهیهای بارب(سیپرینیده ها)

خانواده ماهیهای بارب(سیپرینیده ها)

در پست های گذشته مقالات کاملی را درباره انواع گونه های خانواده سیکلیده ها و آنابانتیده ها ( لابیرنت ها)  ارائه نمودم که امیدوارم مورد رضایت عزیزان قرار گرفته باشد. اما در این پست و پست های آینده قصد دارم ماهیان خانواده سیپرینیده ها را به طور مفصل معرفی نمایم . خانواده سیپرینیده ها از انواع ماهیان گوناگونی تشکیل شده است که در زیر کاملا آنها را دسته بندی کرده و در اختیار شما عزیزان قرار می دهم، این دسته بندی حاصل ماهها تلاش اینجانب است.

 به طور کلی خانواده سیپرینیده ها به 2 دسته کلی تقسیم می شود:

 1-  سیپرینیده های آبهای گرم

 2-  سیپرینیده های آبهای سرد

 

 سیپرینیده های آبهای گرم به 4 دسته کلی تقسیم می شوند:

1-     بارب ها

2-     دانیو ها

3-     رازبورا ها

4-     شارک ها

 سیپرینیده های آبهای سرد هم 1 دسته کلی را شامل می شود که گلد فیش ها هستند.

 

 سیپرینیده های آبهای گرم:

 1- بارب ها:

بارب ها انواع گوناگونی دارند که عبارتند از:

1-      تایگر بارب  Barbus tetrazona

2-      رزی بارب   Barbus conchonius

3-      بارب حلب   Barbodes schwanenfeldii

4-      بارب شطرنجی   Capoeta oligolepis

5-      بارب گیلاسی   Barbus titteya

6-      بارب دلقک   Puntius everetti

7-      بارب طلایی   Barbus sachsii

8-      بارب سیگنال   Labiobarbus festivus

9-      بارب باله قرمز آفریقایی   Redfin African Barb

 

2- دانیو ها:

دانیو ها انواع گوناگونی دارند که عبارتند از:

1-      زبرا دانیو  Danio rerio -  zebra danio

2-      دانیو پلنگی  Danio frankei -  Leopard Danio

3-      دانیو غول پیکر  Devario aequipinnatus -  Giant Danio

4-      دانیو مرواریدی  Tanichthys albonubes

5-      دانیو تابان    Danio choprai -  Glowlight Danio

6-      دانیو آبی باله بلند    BRACHYDANIO RERIO / Longfin Blue Danio

 

 3- رازبورا ها:

رازبورا ها  انواع گوناگونی دارند که عبارتند از:

1-      رازبورای قرمز    Rasbora heteromorpha-  Red Rasbora- Trigonostigma heteromorpha

2-      رازبورای تابان    Trigonostigma hengeli -  Glowlight rasbora

3-      رازبورای کوتوله   Boraras maculatus -  Dwarf rasbora

4-      رازبورای اسپی    Trigonostigma espei -  Lambchop rasbora

5-      رازبورای رامی نوز ( دماغ قرمز )   Rummy Nose Rasbora -  Sawbwa resplendens

6-      رازبورای قلمی     Rasbora daniconius-  Slender rasbora

 

4- شارک ها:

شارک ها  انواع گوناگونی دارند که عبارتند از:

1- سیلور شارک   Balantiocheilos melanopterus

2- شارک دم قرمز  Epalzeorhynchus frenatus

3- شارک مشکی دم قرمز  Epalzeorhynchus bicolor

 

سیپرینیده های آبهای سرد:

گلد فیش ها:

گلد فیش ها به 6 دسته کلی تقسیم می شوند که عبارتند از:

1-      گلد فیش هایی با بدن بلند و دم های کشیده

2-     گلد فیش هایی با بدن کوتاه و دم های دو لایه ( ورقه ورقه )

3-     گلد فیش هایی با بدن گرد ، یک باله ی پشتی و دم های چند لایه

4-     گلد فیش هایی با بدن بیضی شکل و دم پنکه ای

5-     گلد فیش هایی با باله های صاف و بدون باله ی پشتی

6-     گلد فیش هایی با بدن های کوچک و دم دو تایی

 

انواع گلد فیش های با بدن بلند و دم های کشیده عبارتند از:

1- Wild Gold Fish

2-  Comet

3- Bristol Shubunkin

 

انواع گلد فیش های با بدن کوتاه و دم های دو لایه ( ورقه ورقه ) عبارتند از:

1- Wakin Gold Fish

2- Jikin Gold Fish

 

انواع گلد فیش های با بدن گرد ، یک باله ی پشتی و دم های چند لایه عبارتند از:

1-  VailTail

2- Oranda

3-  Broad Tail Moor

4-  Globe Eye

 

انواع گلد فیش های با بدن بیضی شکل و دم پنکه ای عبارتند از:

1-   FanTail

2-  PearlScale

 

انواع گلد فیش های با باله های صاف و بدون باله ی پشتی عبارتند از:

1- Egg Fish Gold Fish

 Ranchu Gold Fish

 Pompon Gold Fish

Bubble Eye Gold Fish

 

انواع گلد فیش های با بدن های کوچک و دم دو تایی عبارتند از:

  1-Ryukin

2- Tosakin

3-Oriental TwinTail

 

سیچلاید ماهیان

ماهیان سیچلاید یا سیکلیده ها

تصویر ماهی	سبک زندگی	نام علمی	نام اصلی
	CGF	Melanochromis Auratus	اوراتوس
	BFIJSUW	Pterophyllum scalare	آنجل فیش
	CGHS	Aequidens pulcher	آکارای آبی
	CGS	Cichlasoma nigrofasciatum	سیچلاید زندانی
	AFIJKMUW	Symphysodon discus	دیسکاس
	CGHS	Cichlasoma meeki	دهان آتشین
	DGHSV	Hybrid species	فلاور هورن
	DGH	Aequidens rivulatus	گرین ترور
	DGHS	Archocentrus nigrofasciatus	جک دمپسی
	DGHS	Astronotus Ocellatus	اسکار
	AIJMUWZ	Microgeophagus ramirezi	رامیزی
	DGHST	Amphilophus labiatum	رد دویل
	BGJKSTW	Heros serverus	سورم
	DFGHS	Maylandia Zebra (Pseudotropheus)	زبرا سیچلاید ( (سیچلادی گوره خری
	BGS	Amphilophus citrinellus hybrid	پرت فیش
	BGS	Amphilophus citrinellus	میداس سیچلاید
	DGHS	Cichlasoma managuense	جگوار
	DFGH	Nimbochromis venustus	سیچلاید زرافه ای
	CGHVZ	Cyphotilapia frontosa	فرانتوسا
	BDGHS	Herichthys cyanoguttatus	تگزاس سیچلاید

توضیحات :

بسیار واضح است که خانواده ی بزرگی چون سیکلیده ها تنها از تعدادی ماهی محدود که در بالا معرفی شده اند ، تشکیل نشده و این خانواده چیزی در حدود 130 الی 150 عضو دارد که در گروه بندی بالا تنها نام ماهیانی که در ایران یافت می شوند ذکر شده است .

توضیحات تکمیلی در مورد نحوه ی نگهداری و تکثیر ماهیان معرفی شده نیز به تدریج به سایت اضافه می شود .

دسته بندی دیگر :

در بعضی از مراجع آکواریومی خانواده ی سیکلیده ها را به دو گروه بزرگ سیکلیده ( سیچلاید ) های آفریقایی و سیچلاید های آمریکایی تقسیم می کنند که به صورت زیر می باشد :

سیچلاید های آمریکایی

سیچلاید های آفریقایی

سیچلاید های شمال و مرکز آمریکا	سیچلاد های بزرگ جنوب آمریکا	سیچلاید های جنوب آمریکا	سیچلاید های دریاچه تانگانیکا	ماهیان دریاچه ی ملاوی
سیچلاید زندانی	دیسکاس	رامیزی	فرانتوسا	اوراتوس
دهان آتشین	آنجل فیش			زبرا سیچلاید
جک دمپسی	اسکار
گرین ترور	سورم
جگوار
رد دویل
تگزاس سیچلاید
سیچلاید زرافه ای
فلاور هورن

حلزون سیب آکواریومی

معرفی

حلزون های سیب یا اعضای خانواده آمپولاریده Ampullariidae را می توان در آب های شیرین بسیاری از مناطق گرمسیری در سراسر جهان یافت. اعضای این خانواده به چندین جنس تقسیم می شوند: جنس های Asolene, Felipponea, Marisa   و Pomacea  متعلق به آمریکای جنوبی، آمریکای مرکزی، جزایر دریای کارائیب و جنوب ایالات متحده آمریکا هستند، جنس های Afropomus, Lanistes    و Saulea  در آفریقا به سرمی برند و جنسPila  بومی هر دو قاره آسیا و آفریقاست. جالب است بدانید که چندین گونه از اعضای این خانواده هم راه خود را به عرصه تجارت آکواریوم باز کرده اند و به حیوانات خانگی محبوبی تبدیل شده اند. شاید ظاهر جذاب آنها و اندازه نسبتاً بزرگشان (بسته به گونه با قطر صدفی در حدود 5 تا 10 سانتیمتر) است که تا حد زیادی به موفقیت آنها کمک می کند اما با این حال و با وجود محبوبیتی که دارند، هنوز هم بسیاری تصورات و باورهای غلط، این جانوران را که به حلزون های اسرارآمیز نیز شهرت دارند، احاطه کرده است.

از جمله تصورات غلطی که درباره این جانوران رواج دارد، باور دوجنسی بودن آنهاست. مردم تصور می کنند تمامی حلزون ها دو جنسی هستند، اما حلزون های سیب دلیلی هستند بر این مدعا که همه حلزون ها چنین نیستند. در حقیقت حلزون های سیب تک جنسی اند یعنی هر کدام یا نر هستند و یا ماده و مردم زمانی اهمیت دانستن این مطلب را درک می کنند که قصد پرورش یا حتی قصد جلوگیری از تکثیر آنها را داشته باشند. متأسفانه تشخیص جنیست این حلزون ها آنهم صرفاً از روی ظاهرشان امری دشوار است، مگر اینکه در حال جفتگیری باشند و یا ماده در حال تخم گذاری مشاهده شود.

 

 

زیستگاه و انطباق

حلزون های سیب را در طیف گسترده ای از اکوسیستم ها از مرداب ها، باتلاق ها، خندق ها و تالاب ها گرفته تا دریاچه ها و رودخانه ها می توان یافت. اغلبِ آنها آب های راکد را به آب های متلاطم ترجیح می دهند و تنها چند گونه، خود را با شرایط زندگی در رودخانه هایی با جریان های قوی انطباق داده اند. 

ترکیب شش و آبشش در بدن حلزون های سیب، نشان دهنده انطباق آنها با شرایط زندگی در آب های فقیر از اکسیژن مثل باتلاق ها و آب های کم عمق است. بدون وجود شُش، آنها مجبور خواهند بود فقط به آبشش خود وابسته باشند که این امر می تواند توانــــــایی آنها را برای زنده ماندن به شدت کاهش دهد. همچنین ترکیب درپوش صدف (اپرکولوم) و شش، توانــــایی آنها را برای زندگی در دوره های خشکســــالی افزایش می دهد. این دوره های متناوب خشکسالی در فصول خشک در مناطق باتلاقی و تالاب های کوچک غیر معمول نیست. در این زمان، حلـــزون ها خودشان را داخل بستر مدفــــون می سازند و در حالی که درب صدفشـــــان را محکم بسته اند، به خواب تابستانی می روند. زمانی که شرایط به آنها اجازه فعالیت در تمام طول سال را بدهد (شرایطی بدون خشکسالی یا سرما)، آنها دیگر دچار رخوت نمی شوند و در تمام طول سال فعال هستند. درپوش صدف، علاوه بر محافظت از حلزون دربرابر خشکسالی، از جانور در برابر شکارچیان هم محافظت می نماید.

حلزون را مشاهده می کنید که از زیر آب به کمک سیفون تنفس مینماید.

گونه Pomacea canaliculata

بسیاری از گونه ها، بخصوص اعضای جنس Pomacea که متعلق به آمریکای جنوبی هستند، یک ویژگی تشریحی قابل توجه دیگر هم دارند: سیفون تنفس. این اندام که از چین حفره جُبّه (نرمه قفـــایی) بوجود آمده، در سمت چپ سر قرار دارد و زمانی که استفـــاده نمی شود، به سختی دیده می شود اما زمانی که حلزون نیاز به تازه کردن هوای داخل شش خود داشته باشد، عضلاتی که در این چین قرار دارند منقبض می گردند و چین به ساختــــــاری لوله ای شکل و انعطاف پذیـــر تبدیل می شود که به حلزون این امکــــان را می دهد، مواقعی که زیر آب است از اکسیژن هوا تنفس نماید. تصور حضور پرندگان حلزون خوار در بیرون از آب، اهمیت وجود این اندام را هر چه بیشتر روشن می کند، چرا که با استفاده از این اندام، دیگر حلزون برای تجدید هوا نیازی به خروج از آب ندارد.

 

ویژگی بسیار قابل توجه دیگر حلزون های سیب، تخم های هوایی آنهاست. زمانی که وقتش فرا برسد، حلـــزون ماده آب را ترک می کند تا تخم هایش را روی ساقه گیاهی آبزی که از آب سربدرآورده، تنه یک درخت، سطح یک صخره یا هر شیء سخت دیگری بگذارد. این رفتار منحصر به فرد (تا به امروز) تنها در خانواده حلزون های سیب مشاهده شده است. با این حال، همه حلزون های سیب تخم هایشـــان را خارج از آب نمی گذارند، اعضــــای جنس های Asolene, Felipponea, Lanistes, Marisa و احتمالاً Afropomus  و  Sauleaتخم هایشان را در توده ای ژلاتینی و بر روی پوشش گیاهی، سنگ ها یا هر شیء دیگری درون آب می گذارند. 

 

 

گونه های معمول آکواریومی

شناسایی حلزون های سیب می تواند نکته مهمی باشد، چرا که عادات تغذیه ای در گونه های مختلف کمی متفاوت است. برای ساده کردن کل موضوع، می توان گفت که اگر جانور از فروشگاه حیوانات خانگی خریداری شده باشد، احتمالاً شما یک حلزون سیب اسرار آمیز یا عاجی با نام علمی Pomacea diffusa و یا حلزون سیب Pomacea canaliculata دارید و اگر حلزون، صدف تختی داشته باشد با قطری بیشتر از 2.5 سانتیمتر (با یا بدون نوارهای تیره)، شما صاحب یک حلزون شاخ قوچی غول پیکر با نام علمی Marisa cornuarietis هستید. البته این حلزون بخاطر ظاهر متفاوتش، همیشه به عنوان یک حلزون سیب شناخته نمی شود. گونه ای که کمتر رایج است اما گاهی می توان آن را در فروشگاه های آکواریومی (عمدتاً در ایالات متحده آمریکا) مشاهده کرد، گونه Pomacea paludosa  است که به حلزون سیب فلوریدا شهرت دارد.

در این بین، تنها حلـــــزون سیبی که مناسب تانک های گیاهی است حلزون Pomacea diffusa است، چرا که عمدتاً از مواد مرده و فاسد تغذیه می کند. این حلزون ها دندان های ضعیفی دارند و به همین دلیل قادر به بعلیدن و نابود کردن پوشش گیاهی زیبای آکواریوم شما نیستند.

  

گونه Marisa cornuarietis حلـــــزون شاخ قوچی غول پیکر

گونه    Pomacea canaliculata این گونه معمولاً صدفی قهوه ای با نوارهای تیره دارد.

گونه Pomacea diffusa یا حلزون اسرارآمیـــز که طی سالیـــــــان در رنگ هـــای متنوعی پرورش یافته اند.

 

از طریق راهنمای تصویری زیر، می توانید حلزون های سیب را بر اساس شکل صدفشان شناسایی کنید.

مهم: وقتی برای شناسایی حلزون هایتان آنها را با تصاویر مقایسه می کنید، گزینه رنگشان را نادیده بگیرید. حتی در یک گونه خاص هم تنوع زیادی از نظر رنگ بدن و صدف به چشم می خورد. (به عکس حلزون های سیب Pomacea diffusa  در بالا دقت کنید).

گاهی انواع دیگری از حلزون سیب هم وارد بازار فروش می شوند. در چنین مواردی، شناسایی آنها بسیار مشکل است.

 

صدف گونه Pomacea paludosa : دارای شکاف های تقریباً تختی است که زاویه ای بیشتر از 90 درجه دارند و به نوک صدف حلزون، شکلی مخروطی داده اند. اندازه: 45 تا 65 میلیمتر

صدفهایPomacea canaliculata   و Pomacea insularum :  زاویه تورفتگی شکاف ها کمتر از 90 درجه است. نسبت به صدف Pomacea diffusa گِردتر و کروی تر است. اندازه: 45 تا 80 میلیمتر

صدف Pomacea diffusa :  شکافهای 90 درجه و شانه هــــای تخت که در حلقه های آخر، کمتر به چشم می آیند. اندازه: 45 تا 65 ملیمتر

 

 

نگهداری و تکثیر

 

محل زندگی

حلزون های سیب را می توان به راحتی در یک آکواریوم استاندارد ماهی نگهداری کرد، اما از آنجایی که بسیاری از آنها اشتهای زیادی برای خوردن گیاهان آبزی دارند، از نظر خیلی از افراد، برای نگهداری در آکواریوم انتخاب مناسبی نیستند. با این حال، همانطور که ذکر آن گذشت، گونه Pomacea diffusa یک استثنا است تا جایی که حتی اگر غذای کافی در دسترسش قرار نگیرد، در میان انبوهی از گیاهان آبزی هم از گرسنگی تلف خواهد شد. متأسفانه اکثر مردم، حتی آنهایی که در فروشگاه های حیوانات خانگی کار می کنند، از این تفاوت ها بی اطلاع هستند و تصور می کنند که تمام این حلزون ها برای پوشش گیاهی مضر هستند (این هم تصور غلط دیگری است که درباره این حلزون ها رواج دارد).

حلزون های سیب می توانند بدون هیچ مشکلی با هم و با بسیاری از ماهی ها در یک تانک زندگی کنند، اما بدیهی است که ماهیان حلزون خوار نباید در چنین تانکی حضور داشته باشند. همچنین بسیاری از ماهی ها سعی خواهند کرد شاخک های حلزون های سیب را گاز بگیرند، اما این امر مشکل ساز نیست، چرا که حلزون های سیب با نگهداشتن شاخک هایشان در زیر صدف، به سرعت خود را با این وضعیت وفق می دهند.

بطور کلی دست کم 10 لیتر آب برای هر حلزون متوسط جثه توصیه می شود. علاوه بر این، به یک درپوش هم  برای بستن درب تانک نیاز است تا به این شکل از فرار شبانه حلزون ها ممانعت شود و در غیر اینصورت، شما اولین کسی نیستید که حلزون خود را بر روی زمین پیدا می کنید! تخصیص فضایی خالی در حد چند سانتیمتر بین خط آب و درپوش تانک به منظور فراهم کردن هوای تازه برای حلزون ها ضروری است. با اینکه آنها علاوه بر شش دارای آبشش هم هستند، اگر این فضای خالی برایشان در نظر گرفته نشود غرق خواهند شد. در صورتی که کسی تمایل داشته باشد این حلزون ها را تکثیر کند، باید یک فضای خالی در حدود 10 سانتیمتر در بالای خط آب برای آنها فراهم نماید تا حلزون ها بتوانند در این فضا و روی شیشه تانک تخم گذاری کنند و درغیراینصورت، حلزون ها برای تخم گذاری در خارج از آب با مشکل مواجه خواهند شد.

کیفیت آب

حقیقت این است که کیفیت آب اهمیتی برای حلزون ها ندارد. آنها در آب های راکد، پر از مواد آلی فاسد و پوسیده و تقریباً فاقد اکسیژن بهتر از خیلی ماهی ها زندگی می کنند، اما عموماً تانک حلزون ها هم باید همانند تانک ماهی ها اداره شود (فیلتراسیون، تعویض منظم آب و ...).

با این حال، از آنجایی که حلزون ها برای ساخت صدف خود نیاز به کلسیم دارند، آب غنی از کلسیم (آب سخت) را ترجیح می دهند. برای حفاظت از صدف،  اسیدیته یا pH آب باید روی 7 (آب خنثی) یا بالاتر (قلیایی) نگهداشته شود. توجه به این نکته مهم است. اگر آب تانک خیلی سَبُک است، می توان غلظت کلسیم را با اضافه کردن پودر سنگ مرمر، سنگ آهک، صدف های دریایی و یا یکی از مکمل هایی که برای این منظور در فروشگاه های حیوانات خانگی عرضه می شوند، افزایش داد.

 

غذا

حلزون های سیب حیوانات بسیار سهل گیری هستند و تقریباً هر آنچه را که بتوانند خُرد و تکه کنند و در دهان بگذارند و خواهند خورد.

سبزیجاتی مثل خیـار، اسفناج، هویج و کاهو، غذای مخصوص ماهی، ماهی های مرده، حلزون های دیگر و تخم هایشان، جلبک، میگوی آب شور، همه و همه توسط حلزون ها خورده می شوند.

همانطور که قبلاً اشــاره کردیم، گونه Pomacea diffusa تنها از پوشش گیاهی نرم و مرده تغذیه می کند و بهتر است با غذاهای خشک مخصوص ماهی ها یا با سبزیجات پخته تغذیه شود. دقت کنید که آب تانک با ورود این غذاها آلوده نشود.

مقدار مواد غذایی که در اختیـــار حلــــزونها قرار می گیرد باید با نیـــاز آنها تناسب داشته باشد. در عمل به این معنی است که نباید بیشتر از اندازه ای که می توانند بخورند، به آنها غذا داد؛ به عبارت بهتر، غذادهی باید در اندازه ای انجام شود که حلزون ها بتوانند غذاهای داده شده را قبل از فاسد شدن در تانک بخورند. از آنجایی که حلزون های سیب مقدار زیادی میکروارگانیسم (ریزجاندار) برای کمک به هضم غذا در روده خود دارند، عجیب نیست که آب تانک با خروج این میکروارگانیسم ها به همراه مدفوع جانور کدر شود. این امر به خودی خود مشکل ساز نیست و حتی می تواند بعنوان منبع غذایی، مورد استفاده ماهی ها قرار بگیرد. فیلتراسیون خوب و محدود کردن عرضه مواد غذایی میتواند این عارضه جانبی را کاهش دهد.

 

 

درجه حرارت

از آنجایی که حلزون های سیب جانورانی گرمسیری هستند (بجز برخی جنس ها مثل Felipponea  و  Asolene که حلزون های حاشیه مناطق گرمسیری هستند یعنی بین مناطق گرمسیری و معتدل زندگی می کنند)، دمای آب باید بین 18 تا 28 درجه سانتیگراد باقی بماند.

فعالیت حلزون های سیب با دما افزایش می یابد و آنها در دمای 18 درجه تقریباً غیر فعال می شوند و این درحالیست که حرکات و فعالیت هایشان تنها در دمای 24 درجه و بالاتر مشاهده می شود. دما تنها بر میزان فعالیت حلزون ها تأثیر نمی گذارد، بلکه عامل مهمی است که سرعت چرخه زندگی آنها را نیز تعیین می کند. با افزایش دما، چرخه زندگی (تولد تا مرگ) از 4 سال (در دماهای پایین) به کمتر از یک سال کاهش می یابد، در حالی که نرخ تولید مثل افزایش پیدا می کند.

 

 

تولید مثل

تکثیر موفق حلزون های سیب به عوامل زیادی بستگی دارد.

اول از همه، به یک حلزون نر و یک حلزون ماده نیاز است و اینجاست که اولین مشکل بوجود می آید: از کجا بفهمیم که حلزون های ما نر و ماده هستند؟ متأسفانه مشاهده تفاوتهای بین دو جنس به سادگی امکان پذیر نیست و نیــاز به تمرین و ممارست دارد. برای سهولت کار بهتر است چندین حلــزون سیب را با هم نگهداری کنید تا به این شکل، شانس حضور هر دو جنس را افزایش دهید.

در قدم بعد، حلـــزون ها باید اقدام به جفتگیری نمایند و به تولید تخم بپردازند. دمای بالا و وفور مواد غذایی می تواند باعث تحریک آنها به اینکار شود. توجه داشته باشید که این امر می تواند زمان بر باشد و نیاز به کمی صبر و حوصله دارد. شرایط فصلی می تواند فعالیت های تولید مثلی آنها را تحت تأثیر قرار دهد.

به محض تکامل تخم ها، جنس ماده به قصد پیدا کردن محلی مناسب برای تخم گذاری، شبانه آب را ترک می کند. این محل مناسب در آکواریوم می تواند دیواره ها یا درپوش تانک باشد، در حالی که در محیط های طبیعی مثل حوض ها و تالاب ها آنها بر روی هر شیء در نزدیکی آب تخم گذاری می نمایند. ناگفته پیداست که حلزون ها به فضای کافی برای تخم گذاری در خارج از آب نیاز دارند.

 

 

تخم ها

تخم ها یک به یک گذاشته می شوند و در توده ای جامد به یکدیگر متصل می شوند. آنها در زمان گذاشته شدن نرم و شیری رنگ هستند، اما در عرض چند ساعت سخت تر می شوند. رنگ قطعی آنها (سفید، سبز، مایل به صورتی یا نارنجی روشن، بسته به گونه) بعد از یک تا دو روز هویدا می شود.

تخم ها باید مرطوب نگهداشته شوند، اما نه خیس و هرگز نباید با آب پوشیده شوند، چرا که این اتفاق باعث غرق بچه حلزون ها خواهد شد. حفظ رطوبت فضا در آکواریومی که دارای درپوش است، عموماً نباید مشکل باشد.

توجه داشته باشید که تمام انواع حلزون های سیب تخم های هوایی ندارند. برای مثال، حلزون شاخ قوچی غول پیکر Marisa cornuarietis  تخم هایش را در زیر آب و در توده ای ژلاتینی می گذارد.  

 

توده تخم Marisa cornuarietis یا حلــزون شاخ قوچی غول پیکر

تخم هــــای نارنجی رنگ گونه Pomacea canaliculata رنگ تخم هـــــای حلـــــــزون Pomacea diffusa  بیشتر مایل به صورتی است.

گونه Pomacea canaliculata جنس ماده تخم هـــایش را خارج از آب می گذارد.

  

 

بچه حلزون ها

بچه حلـــــــــزون هـــــای گونه Pomacea canaliculata

گویی نسخه مینیاتوری والدین خود هستند.

بعد از 2 تا 4 هفته (بسته به دما) زمان تولد بچه حلــــزون ها فرا می رسد. توده تخم ها تیره تر می شود و سرانجام حلـــزون های کوچک مسیر خروج خود را می خورند و راهی آب میشوند. از آنجایی که خیلی از ماهی ها، این حلزون های کوچک را می خورند، انتقال بچه حلزون ها به یک تانک مجزا می تواند ایده خوبی باشد. با توجه به اینکه گرفتن حلزونهای کوچک، بدون وارد کردن هیچ صدمه ای به آنها بسیار مشکل است، بهتر است توده تخم ها را قبل از تولد بچه ها به تانک دیگری منتقل نمایید: تخم ها و محلی را که به آن متصل شده اند مرطوب نمایید و کمی صبر کنید. سپس سعی کنید توده را بر روی سطح حرکت دهید تا زمانی که از سطح جدا شود. آنگاه آن را در تانک دیگری بر روی یک شیء شنــــاور قرار دهید. روش دیگر این است که تا زمان تولد بچه حلـزون ها صبر کنید و سپس بدون ترس از شکسته شدن توده تخم، آن را به محلی دیگر منتقل نمایید و روی یک شیء شنـــاور بگذارید یا اینکه توده تخم را به زیر آب ببرید و بین انگشتـــان خود بچرخانید تا بچه حلــــــزون ها از توده جدا و رها شوند. این روش اگر با دقت انجــام شود تعداد زیادی بچه حلزون سالم خواهید داشت.

در روزهــای اول پس از تولد، حلـــــــزون های کوچک از جلبک های نرم، پسماندها و بقــــایای غذایی تغذیه می کنند. چنین موادی همیشه در تانکهایی که به ثبــات رسیده اند یافت می شود، اما تانک های تازه راه اندازی شده می توانند فــاقد این مواد باشند، بنابراین یا تانک بچه حلـــزون ها را حداقل دو هفته قبل از تولد آنها برپا کنید و یا آنها را با غذای مخصوص ماهی ها تغذیه نمایید. بعد از یک تا دو هفته، بچه حلزون ها قادر خواهند بود همانند والدینشان غذا بخورند.

 

 

 

پرسش های متداول

 

آیا حلزون سیب می تواند در تانک من به آفت تبدیل شود؟

خیر، کنترل جمعیت حلزون های سیب در آکواریوم ها یا حوض ها نسبتاً آسان است. حلزون های بالغ به راحتی قابل مشاهده هستند. تخم ها هم کاملا در معرض دید قرار دارند، کافیست آنها را دور بریزید تا از ازدیاد جعمیتشان جلوگیری شود.

 

چقدر عمر می کنند؟

بسته به گونه جانور، دمای محیط و عوامل دیگر، انتظار می رود یک حلزون سیب از یک سال تا بیشتر از 4 سال عمر کند.

 

در حال حاضر حلزون من حدود یک روز است که در آب شناور است. آیا مرده یا چه اتفاقی برایش افتاده؟ چکار باید / می توانم انجام دهم؟

شناوری برای یک حلزون سیب (زمانی که هوای زیادی در ریه اش دارد) غیرمعمول نیست. همچنین برای یک حلــــــــزون سیب غیرمعمول نیست که چند روز یا  حتی چند هفته غیرفعـــال شود، بخصوص حلـــزون های مسن تر می توانند بسیار غیر فعال باشند. بنابراین شناوری حلزون لزوماً به این معنی نیست که حلزون مرده یا بیمار است. اما اگر حلزون بوی بدی گرفت یا بدنش خیلی سست شد، به راستی می تواند مرده باشد و باید سریعاً از تانک خارج شود.

 

 ماهی من دچار بیماری شده و من می خواهم آن را درمان کنم. آیا مواد شیمیایی می توانند به حلزون های من آسیب برسانند؟

اصل اساسی در مبارزه با بیماری ماهی این است که از مواد شیمیایی استفاده کنید که باعث از بین رفتن بیماری شوند، اما با توجه به تفاوت های عصبی / متابولیسمی بین موجودات زنده، هیچ گونه عوارض جانبی برای ماهی نداشته باشند.

با این حال، حلزون ها بیشترین مشارکت و مشابهت را با بسیاری از انگل ها دارند تا با ماهی ها که باعث واکنش آنها نسبت به مواد شیمیایی می شود. بنابراین توصیه شده که در چنین مواقعی، حلزون ها را در تانک دیگری قرنطینه کنید، مگر اینکه کاملاً مطمئن باشید محلولی که استفاده می کنید، حاوی مواد شیمیایی سمی برای حلزون نیست و از آنجایی که بسیاری از عوامل بیماری زا در خارج از بدن ماهی، بیشتر از چند روز زنده نمی مانند، با تعویض مکرر آب تانک قرنطینه، خطر ابتلا به عفونت مجدد از طریق معرفی دوباره حلزون به تانک اصلی  به حداقل می رسد.

انگل هایی که در چرخه زندگی شان از ماهی ها و حلزون ها بعنوان میزبان واسطه استفاده می کنند (بخصوص ماهی ها و  حلزون هایی که از وحش صید شده اند)، از این قاعده مستثنی هستند.

فهرست کوتاهی از برخی داروها و مواد شیمیایی که می توانند برای حلزون ها سمی و کُشنده باشند: 

-        داروی مالاکیت سبز (مالاشیت گرین) که برای درمان بیماری های ایک یا لکه سفید (سفیدک)، قارچ، وِلوِت و اودینیوم مورد استفاده قرار می گیرد. 

-        انواع آفت کش ها و حشره کش هایی که ترکیبی از اُرگانوفسفروس دارند مثل فرمالدئید، متریفونات، تریکلرفون و ... که برای از بین بردن عوامل بیماری زایی مثل کرم های قلابدار (کرم کبد)، کرم ها، سخت پوستان و شپش ها به کار برده می شوند.

-        متالدئید که به عنوان داروی مولوسیساید برای از بین بردن نرم تنان آفت بخصوص شکم پایان استفاده می شود. 

-        انواع داروهای محتوی مس که برای تک یاختگان و قارچ ها استعمال می شوند.

-        دی – اِن – بوتیل اکسید قلع که برای حذف کرم های انگل بخصوص کرم روده، ترماتودها، کرم های نواری و انواع دیگری از کرم ها استفاده می شود.

قبل از استفاده از هر نوع دارویی در آکواریوم، حتماً اطلاعات روی برچسب دارو را به دقت بخوانید و به هشدارهای آن توجه نمایید. معمولاً در کنار روش استعمال داروها، مضرات و خطرات آنها نیز عنوان شده است.

 

آیا حلزون ها قادر به شنیدن هر صدایی هستند؟

خیر، حلزون های سیب گوش ندارند و کاملاً  ناشنوا هستند.

 

آیا آنها می توانند ببینند؟

حلزون ها چشم هایی دارند که آنها را قادر می سازد محیط اطرافشان را ببینند، اما از بینایی آنها انتظار زیادی نداشته باشید. بینایی آنها آنقدر ضعیف است که تنها می تواند به آنها در پیدا کردن مکان های روشن و تاریک کمک کند.

خانواده ماهیان گوارامی

خانواده گوارامیها

 

گوارامیها دارای انواع زیادی هستند. آنهایی که در ایران تاکنون تکثیر و پرورش یافته اند، شامل: گوارامی آبی، کاذبی، زرد و گوارامی عسلی، گوارامی بوسنده، گوارامی پرل، فایتر یا سیامی جنگجو، گوارامی دارف کوتوله و گوارامی بهشتی هستند.

که اغلب این ماهیها به ماهیهای ضعیفتر و کوچکتر از خود آزار می رسانند. بنابراین باید همیشه گوارامیها را رقم بندی کرد و گوارامیهایی که با ماهیهای داخل آکواریوم یک اندازه باشند قرار داد.

نگهداری از گوارامیها کار آسان و ساده ایی است چون مقاومتشان نسبت به بقیه ماهیهای آکوریومی بیشتر است.

چنانچه گرسنه بمانند خیلی زود هم جنس خواری می کنند و اگر بتوانند حتی بقیه ماهیها را طعمه خود می کنند و آنها را بعنوان غذا می خورند.

گوارامیها خیلی زیاد تغییر رنگ می دهند، در مواقع ترس و آمیزش رنگ آنها پررنگ می شود و با هر تغییراتی در داخل آکواریوم رنگ آنها عوض می شود. برای تکثیر گوارامیها باید از ماهیهای بالغ که معمولا بین 6 تا 8 ماهگی بالغ می شوند انتخاب کرد.

باید از بهترین آنهایی که سرحالتر، شادابتر و خوب رشد کرده اند و نسبت به بقیه بزرگترند و در واقع از شاه تخمها یا شاه ماهیها هستند انتخاب و مورد استفاده تکثیر قرار گیرند.

 

روش تکثیر و پرورش انواع گوارامیها

 

تمام گوارامیها برای تکثیر و پرورش شرایط یکسان و مساوی دارند.

چنانچه شما بتوانید یک نوع آن را با موفقیت تکثیر و پرورش دهید از بقیه گونه های دیگر گوارامیها براحتی خواهید توانست تخمگیری بعمل آورید و براحتی آنها را پرورش دهید.

در ابتدا بایستی گوارامیهای ماده و نر قبل از تخمگیری 15 روز بطور جداگانه نگهداری شوند تا علاوه بر علاقه و میل بیشتر تعداد تخم زیادتری را در موقع تخمریزی رها سازند.

ترتیب و رعایت انجام کارهای لازم برای تکثیر گوارامیها دارای اهمیت زیادی است. چنانچه به موقع آن کارها انجام نگیرد نتیجه تکثیر خراب خواهد شد.

باید همزمان با آماده ساختن ماهیهای مولد برای انجام تخمریزی پیش بینی لازم را برای تهیه غذای لاروهای گوارامیها صورت بگیرد و از قبل اقدامات لازم را انجام داد و برای آنها غذا تهیه کرد.

لاروهای گوارامی در ابتدا خیلی ریز هستند و غذای خیلی ریزتری احتیاج دارند. معمولا نوزادان میگو را تا یکهفته بعد از شنای آزاد نمی توانند صید کنند و بخورند زیرا برایشان بزرگ است و اگر بی غذا بمانند تمام آنها تلف خواهند شد.

بنابراین باید موجودات زنده خیلی ریزتری را مانند انفوزئرها و فیتوپلانکتنها را تولید کرد. تا لاروهای گوارامی بعد از آنکه کیسه زرده زیر شکمشان را جذب کردند و دارای شنا آزاد شدند، بتوانند آنها را بعنوان اولین غذا استفاده نمایند.

 

طرز تهیه آنفوزئرها و فیتوپلانکتنها:

ابتدا ظرفی را آب کنید و در مکانی قرار دهید که نور مستقیم آفتاب به آن بتابد. برای تولید فیتوپلانکتنها و تک سلولیهای گیاهی مقداری برگ کاهو را داخل ظرف قرار دهید. برای تولید انفوزئرها بهتر است مقداری کاه گندم را داخل ظرف قرار دهید. بعد از گذشت یکهفته داخل آب موجودات ره بینی و خیلی ریزی تولید شده اند که غذای لاروهای گوارامی در مرحله اولیه زندگی شان خواهد بود.

 

طرز تکثیر و پرورش گوارامیها

ابتدا آکواریومی که ارتفاع آب آن 15 سانتیمتر باشد را با آب که دارای سختی 6 تا 8 درجه DH و دمای مناسب 27 درجه سلسیوس باشد، مهیا و آماده می سازیم.

برای جلوگیری از مزاحمتهای احتمالی دور آکواریوم پوشیده می شود که از بیرون برایشان مزاحمت ایجاد نشود و داخل آکواریوم شن یا ماسه و شعله اکسیژن قرار داده نمی شود. گوارامیها قادرند از سطح آب اکسیژن بگیرند و باید در محیطی آرام و ساکت و بدور از مزاحمتهای دیگران و بدون تلاتم آب تخمریزی کنند.

چند شاخه گیاه طبیعی یا مصنوعی در روی سطح آب قرار دهید.

از آنجائیکه گوارامیهای نر خیلی زیاد علاقه به تخمها و نوزادان دارند با شتاب و عجله می خواهند صاحب نوزاد شوند و این عجله و شتاب در مواقعی که ماهی ماده آمادگی نداشته باشد اختلاف بوجود می آید و ماهی نر شروع به زدن و کندن دم و باله های ماهی ماده می کند. اگر ماهی ماده همچنان بی میل و بی رغبت به تخمریزی باشد، آنچنان ضربات شدیدی را خواهد خورد که گاهی منجر به تلف شدن ماهی ماده خواهد شد.

وجود چند شاخه گیاه طبیعی و مصنوعی پناهگاهی برای ماهی ماده خواهد بود که بتواند رد لابلای آنها پنهان و مخفی شود. و بتدریج ماهی ماده آماده خواهد شد و با گذشت چند ساعت اعلام آمادگی برای تخمریزی خواهد کرد. و بدون ناراحتی و درگیری و با بدن سالم و شاداب به کنار ماهی نر خواهد آمد و با راهنمایی ماهی نر به قسمت لانه هوایی هدایت می شود. و در آنجا آرام باقی می ماند و در چندین مرحله با ماهی نر تخمریزی می کنند.

بنابراین نحوه تخمریزی و مراحل انجام کارها بترتیب اهمیت بشرح زیر است.

1- آکواریوم محل تخمریزی باید دارای آبی با سختی بین 6 تا 8 درجه DH و دمای 27 درجه سلسیوس باشد. ارتفاع آب حداکثر 15 سانتیمتر و دور آکواریوم پوشیده شود.

اکسیژن داخل آکواریوم قرار نمی گیرد چون باعث تلاتم آب خواهد شد و گوارامیها محیط آرام و ساکت را دوست دارند. هیچگونه شن و یا ماسه در کف قرار ندهید و هرگز برای آنها مزاحمت ایجاد نکنید. چند شاخه گیاه داخل آکواریوم قرار دهید تا علاوه بر اینکه محیط طبیعی برای ماهیها ایجاد می شود، ماهی ماده بتواند در لابلای آن در مواقع ضروری پنهان شود. با ایجاد چنین محیطی حالا می توانید ماهی نر را بداخل آکواریوم بگذارید.

ماهی نر شروع به ساختن لانه هوایی می کند و با بزاق دهانش از سطح آب هوا می گیرد و بصورت حبابهای بلوری شفاف در سطح آب بصورت لانه هوایی به خانه سازی می پردازد. بیشتر دوست دارد در بین گیاهان باشد. اگر گیاهان برگ دار پهن استفاده شود، در زیر برگ گیاه لانه هوایی ایجاد می کند. و سر پناه مناسبی برایش خواهد بود. و مکان مناسبی برای تخمها و لاروها در چند روز اول است.

2- بعد از گذشت 24 ساعت حالا نوبت به معرفی ماهی ماده خواهد بود. به آرامی ماهی ماده را داخل آکواریوم قرار دهید. دقت کنید، کوچکترین ضربه ای به بدن ماهی ماده باعث صدمه جدی و یا اینکه احتمالا از شدت درد و ضربه وارده به بدنش تخمریزی را به تأخیر می اندازد که در این فاصله چون حوصله ماهی نر کم است امکان ضربه زدن شدید به ماهی ماده زیادتر می شود و ممکن است ماهی ماده تلف شود. بنابراین با حوصله و بآرامی ماهی ماده را در کنار ماهی نر قرار دهید. با اضافه شدن ماهی ماده به آکواریوم، حرکات زیبا و دیدنی ماهی نر شروع خواهد شد. بطوریکه رقصهای زیبا و با ایجاد حرکاتی موزون که بهمراه این حالت، آبششها را باد می کند و ژست مخصوصی می گیرد و با گاردهای زیبا به دور و اطراف ماهی ماده  می چرخد و همراه رقص، ماهی ماده را به آغوش می گیرد و به زیر لانه هوایی که ساخته است می برد و خیلی زود خانه اش را تکمیل تر و بزرگتر می کند. سپس ماهی ماده را دعوت به تخمریزی در محل لانه هوایی می کند. اگر ماهی ماده آماده باشد در همان ساعات نخست اعلام خواهد کرد و برای تخمریزی به زیر لانه هوایی می رود و خیلی آرام می ایستد و تخمریزی شروع می شود. و چندین ساعت تخمریزی طول می کشد و در هر نوبت تخمها در داخل لانه هوایی چیده می شود چنانچه ماهی ماده به هر دلیلی آماده نباشد و از کنار ماهی نر فرار کند و به طرف دیگری برود. این عمل باعث عصبانیت ماهی نر خواهد شد. ماهی نر دوباره دنبال او می رود و از او دعوت بعمل می آورد و چنانچه با بی میلی و فرار ماهی ماده روبرو شود. شروع به زدن ماهی ماده می کند. ماهی ماده که احساس خطر می کند سعی در مخفی و پنهان شدن دارد. در این مرحله وجود گیاهان بکمک او خواهند بود و او در لابلای آنها دور از ماهی نر ساعتی را پنهان می شود. این تعقیب و گریزها و ضربه زدنها ساعتها ادامه خواهد داشت. و در مواقع عصبانیت ماهی نر در هر دفعه با حمله تکه ایی از باله یا دم و یا از بدن ماهی ماده را کنده و با بی رحمی تمام با او رفتار می کند. اگر ماهی ماده نتواند بخوبی خود را مخفی کند، خیلی زود بد شکل و بد قیافه و بی حال و پژمرده و نیمه جان می شود و چنانچه اوضاع بهمین صورت پیش برود تلف خواهد شد. بنابراین باید مراقب باشید قبل از آنکه ماهی ماده به این وضع دچار شود، چندین شاخه گیاه حتما در آکواریوم قرار دهید. و در صورتیکه تشخیص دادید ماهی ماده آمادگی تخمریزی ندارد او را سریعا از آنجا خارج کنید.

چنانچه ماهی ماده اعلام آمادگی نماید در نهایت حداکثر بین 24 الی 48 ساعت جفت تخمریزی خواهند کرد و پس از پایان تخمریزی ماهی ماده را به آکواریومی که از قبل آماده کرده اید و دارای آب سالم و تمیز و آماده دارد منتقل کنید و مقداری داروی متیلن آبی به آب اضافه کنید تا زخمهای ماهی ماده عفونی نشوند و سپس ماهی ماده را با غذاهای زنده برای مرحله بعدی که باید 15 روز آینده باشد آماده نمائید. خیلی زود قسمتهای کند شده بدن ماهی ماده ترمیم خواهد شد و بحالت اول بر می گردد و بنابراین همه نگرانیها پایان خواهد یافت. مسئولیت و مراقبت از تخمها بعهده ماهی نر خواهد بود.

بنابراین ماهی نر در آکواریوم باقی می ماند و شما می توانید تخمها را در داخل لانه هوایی مشاهده نمائید که بصورت دانه های ریز و مانند شکر سفید رنگ است.

ماهی نر از تخمها مراقبت می کند و گاهی که در اثر ترکیدن حبابهای هوایی بعضی از تخمها به پایین می افتند سریعا ماهی نر با دهان برداشته و آنها را مجددا به داخل لانه هوایی بر می گرداند. ماهی نر مرتب این عمل را تکرار می کند و بخوبی تخمها را تمیز می کند و برایشان حبابهای جدید می سازد و از آنها بخوبی مراقبت بعمل می آورد. تا اینکه تخمها بعد از 36 ساعت باز خواهند شد. همچنان نر فعالیت می کند و تمام لاروهای تازه بدنیا آمده را تمیز می کند و دوباره به حبابهای هوایی بداخل لانه بر می گرداند. از زمانیکه تخمها تبدیل به لارو می شوند. حداکثر تا سه روز ماهی نر در کنار لاروها باقی می ماند بعد از آن بهتر است ماهی نر را برداشته و لاروها را به تنهایی نگهداری کنید. در این سه روز که ماهی نر از آنها مراقبت می کند هیچگونه غذایی احتیاج ندارند و از کیسه زرده ایی که در زیر شکمشان دارند تغذیه می کنند. از این مرحله به بعد چون لاروها قد می کشند و قادرند بخوبی شنا کنند و به تمام نقاط دیگر آکواریوم می روند و از فرمان پدر اطاعت نمی کنند و در نهایت ماهی پدر عصبانی می شود و آنهایی که از لانه دور می شوند با عصبانیت می خورد، پس برای محافظت از بچه ها بهتر است ماهی نر را در روز چهارم بردارید.

از روز سوم معمولا لاروها قادرند شنای آزاد داشته باشند و می توانند موجودات ریز زنده را صید کنند و بخورند. بهترین این موجودات ریز زنده در این مرحله برای لاروها می تواند آمفوزئرها و فیتوپلانکتنها باشد. که برای این منظور همانطوریکه قبلا گفته شد بایستی از یکهفته قبل برایشان تدارک دیده و پرورش داده باشید.

حالا باید از ظرفی که در آن کشت و پرورش آمفوزئر و فیتوپلانکتن داده اید یک لیوان از آن آب را بردارید و در تمام سطح آکواریوم لاروها بآرامی پخش کنید. تا لاروهای گوارامی خیلی زود بتوانند در تمام نقاط آکواریوم براحتی آن موجودات زنده ریز را که همراه آن آب به آکواریومشان وارد شده است بخوبی صید کنند و آنها را بعنوان غذا بخورند. روزانه چهار نوبت باید بدین ترتیب به آنها غذا بدهید و معمولا تا پنج روز غذای آنها بدین روال خواهد بود. رنگ آب آنها سبز خواهد شد که مناسبترین آب برای رشد لاروهای گوارامی همان آب سبز است.

بعد از گذشت پنج روز لاروها کمی بزرگتر شده اند و حالا قادر خواهند بود که از نوزادان میگوی نمکی که تازه از تخم باز شده اند و ریز هستند تغذیه بعمل آورند. (دقت کنید نباید از نوزادان میگو که در 24 ساعت یا بیشتر از تخم در آمده اند استفاده کنید زیرا نوزادان میگو بصورت میکرونی رشد می کنند که البته اندازه رشد آنها را با چشم نمی توانید مقایسه کنید. و در این مرحله لاروها قادر به خوردن آنها هستند.) نوزادان میگو در مدت 24 ساعت بعد از باز شدن رشد می کنند و قد می کشند که بزرگ بودن آنها باعث خواهد شد لاروهای گوارامی قادر بخوردن آنها نباشند ولی نوزادان میگوی تازه از تخم درآمده ریز هستند و لاروهای گوارامی زرد می زند و کاملا شکم لاروها توپ و برآمده می شود و شما می توانید تشخیص دهید که آیا آنها غذا خورده اند یا خیر؟ چنانچه مشاهده نمودید که شکم لاروها خالی است باید مجددا به آنها آمفوزئر و فیتوپلانکتن بدهید و در روزهای بعد مجددا نوزادان میگو را امتحان کنید. چنانچه تعداد لاروهای گوارامی زیاد هستند، بهتر است آنها را به محیط بزرگتری که از قبل مهیا و آماده ساخته اید انتقال دهید و در آنجا با رعایت تمام اصول صحیح و با حفظ و کنترل زنجیره های مراقبتهای ویژه پرورش دهید.

دیده شده است که یک جفت گوارامی حدود دو هزار عدد تخم گذاشته است و تمام آنها تبدیل به لارو شده اند ولی بدلیل عدم رعایت اصول مربوط به تغذیه و در واقع گرسنگی تمام آنها تلف شده اند. اهمیت پرورش آمفوزئرها و فیتوپلانکتنهای گیاهی و استفاده در تغذیه در مراحل اولیه زندگی لاروها آنقدر مهم است که نتیجه تکثیر را بطور کلی عوض می کند و سپس بعد از گذشت پنج روز لاروها چون قد می کشند و بزرگتر می شوند قادرند بخوبی از نوزادان میگو تازه بدنیا آمده بخوبی تغذیه کنند و با سرعت رشد خواهند کرد. مشکل نگهداری لاروها اساسا تا 15 روز اول زندگیشان است. مسئله مهم دیگر گوارامیها اختلاف اندازه آنها است. که خیلی زود ریز و درشت خواهند شد یعنی تمام لاروها به یک اندازه رشد نخواهند کرد بعضی ها که بهتر غذا خورده اند سریعتر رشد می کنند و بزرگتر می شود و بهمین ترتیب بین اندازه آنها اختلاف زیادی به چشم می خورد. و این خطری است که چنانچه گرسنگی ببینند. بزرگترها به کوچکترها حمله می کنند و آنها را طعمه قرار می دهند و در بین آنها عادت همجنس خواری پیش خواهد آمد که روزانه تعداد زیادی از آنها توسط هم نوعانشان از بین خواهند رفت و روز به روز تعداد آنها کمتر خواهد شد. که چاره کار تغذیه مناسب است و باید در هر 15 روز یکبار آنها را رقم بندی کرد. یعنی بزرگترها را جدا و با همدیگر نگهداری کنیم و کوچکترها را هم با همدیگر نگهداری کنیم و تمام اصول و برنامه غذایی آنها را بدقت انجام دهیم و طبق و یک برنامه مرتب و منظم هر 15 روز یکبار آنها را رقم بندی کنیم. برای این منظور می توانید از تورهایی که چشمه های متفاوت دارند به اندازه مورد نیاز درست کنید و ماهیها را داخل آن تورها قرار دهید آنهایی که کوچکترند از چشمه های تور بخوبی عبور می کنند و بزرگترها در داخل تور باقی می مانند و با زحمت کمتری آنها رقم بندی خواهند شد. چنانچه این اقدامات را انجام دهید تعداد زیادی از لاروها به ثمر خواهند رسید. باید توجه داشته باشید! بهترین راندمان و درصد موفقیت زمانی است که از ابتدای تخمریزی تا عرضه به بازار فقط 3% درصد خطا داشته باشید (یعنی از هر 100 عدد لارو فقط 3 عدد آن از مرحله تخمریزی تا فروش تلفات بدهید) چنانچه بیشتر از 3% خطا دارید و تلفات می دهید باید برگردید و بدقت از اول تا آخر تمام برنامه کارتان را مرور کنید و نواقص آنرا برطرف سازید. و در هر قسمت که اشکال دارید باید سریعا برای رفع آن اقدام نمائید تا از تلفات بیشتر لاروها جلوگیری بعمل آید.

 

طرز تشخیص جنسیت گوارامیها:

 

ماهی نر:

1- دارای باله پشتی بلندتر که نوک آن تیز است.

2- دارای باله زیر شکمی بلندتر که نوک آن تیز است.

3- دارای بدن دراز، کشیده و لاغرتری نسبت به ماده است.

ماهی ماده:

1- باله پشتی کوتاه تر و نوک آن گرد است.

2- باله زیر شکمی کوتاه تر و نوک آن گرد است.

3- دارای بدن گرد، چاق و از عرض پهنتر است.

ماهیان زنده زا

تکثیر و پرورش ماهیان زنده زا

عموما ماهیان از لحاظ تولید مثل به دو دسته عمده(تخمگذار و زنده زا)تقسیم میشوند با توجه به این که همه ما در ابتدا،کار با ماهیان زنده زا را در آکواریوم خود شروع کرده ایم بر خود دیدیم که این مطالب را به این شکل ارائه دهیم.

عموما ماهیان زنده زا از خانواده poeciliidae یا دندان دار زنده زا هستند واغلب ماهیان زنده زا موجود در آکواریوم که به صورت تجاری نگهداری میشوند از این خوانواده هستند.

ماهیان زنده زا دارای جذابیت های خواص خود در آکواریوم میباشند،موطن اصلی این ماهیان آمریکای مرکزی،ایالات جنوبی،آمریکای شمالی و مناطقی از آرژانتین است که از آمریکا به سایر نقاط دنیا برده شده اند و بر روی آنها عملیات تکثیر انجام پذیرفته و از آنجا به سایر نقاط فرستاده شده اند.

به طور کلی مشخصه این خانواده وجود آلت تناسلی در جنس نر میباشد.به طوری که باله مخرجی در جنس نر تبدیل به آلت تناسلی گنوپودیم شده است.

اصولا ماهیان نر در این خانواده دارای اندازه ای کوچک تر از ماهیان ماده میباشند در این خانواده تنوع رنگی زیادی وجود دارد و بیشترین تنوع رنگی در این خانواده در ماهی گوپی دیده میشود.

گوپی،مولی،سوارتل،پلاتی گونه های مهمی از ماهیان موجود در این خانواده هستند.